1. Het koninklijke kind; een religieuze herontdekking

2. De wijsheid van de woestijn of het zoeken naar liefde

De vos

De liefde

3. De eenzaamheid van volwassenen 

Nog drie ontmoetingen

Verloren kindheid en bestaansangst

4. Liefde en dood, een venster met uitzicht op de sterren

Elk volk kent wel een verhaal over een koningskind die van een verborgen wereld naar de mmensen komt en alles met andere ogen bekijkt. Deze koningszoon verblijft hier maar kort om dan terug te keren  naar het licht( ster). Zijn komst was niet voor niets want wij wachten op zijn terugkeer.

Door zijn komst veranderde de wereld niet maar zijn wij alles met andere ogen gaan zien. Wij hebben onze menselijkheid ontdekt. Door het goddelijke kind vinden wij ons hart terug als waren wij nieuw geborenen in een kleine wereld waar dieren kunnen spreken en sterren zingen.

Mt 18: 3, waar Jezus zegt als je niet als een kind wordt dan heb je de macht van God niet in je leven ervaren. Wat betekent kind zijn in religieuze zin? "Een houding van trouw en vertrouwen".Dat is een leven zonder angst en het verlangen naar een wereld die barmhartig, vreedzaam en zachtmoedig is ( Bergprediking).

Want ieder leeft uit zijn  genade. God laat de zon opgaan en stuurt regen voor iedereen. Daarom vroeg Jezus om in je eigen hart te kijken voor je met  stenen gaat gooien. 'Begrijp je de ander grenzeloos'. Hoe geborgen weet je je in God? Is hij je Vader, dan ben jij zijn kind. Zo'n kind, een prins, is uitgenodigd aan de tafel van een eeuwige Koning. Mt 22.2.

Is dit het verhaal van een kinderleven waarin alles verstoord is voor het werkelijk  begonnen is !

Op zijn reis langs planeten bezoekt de prins ook de aarde. Deze planeet is bevolkt door ' volwassenen en mede daardoor een plaats van eenzaamheid. Tussen de bergen  hoor je de echo's  van de zinloosheid. Zielen die verdrogen van verlangen. 

Zijn er nog banden van liefde die mensen aan elkaar knopen?

Of zijn we alleen producent en konsument?

Beseft de mens zijn scheppingskracht nog wel, zingt, danst of dicht zij nog?

Of is deze cultuur een confectie- cultuur met een pasklaar idee voor iedereen.

Menselijkheid verlangt kennis en vormgeving. Het herstellen van verstoordheden. Mensen willen geboren worden. Maar terug naar de woestijn; plaats van ontbering en godszoekers. De Arabieren noemen de Sahara ' de tuin van Allah'. Welke vormende kracht bezit de woestijn. Denk eens aan de zoutkaravanen die jaar in jaar uit door de woestijn trekken. Dag in dag uit door het zand, tegen wind met dorst, kou en hitte te reizen naar een bronwaar je leven van afhangt! Overgeleverd aan de machten van de natuur, om te leren wat overgave aan God betekent.( Islam)

In de geestelijke woestijn weten mensen waar hun werkelijkevvreugde ligt, niet in het bezitten maar in de bron. De gang naar de bron is belangrijker als het drinken zelf. Wat is het geheimnis van de bron?  Weten waarom je bestaat.

Dit onzichtbare is slechts met de ogen van het hart te zien Efeze 1.17.18

Daar in de woestijn ervaar je het heilige en alleen daar ontmoet je een koningszoon. De eerste die hij(jij) daar tegenkomt is de slang van de dood. Onze begrensdheid, de eindigheid van ons aardse bestaan. In de schijnwereld van de volwassenenis het gif van de slang, het vermogen  om nergens meer om te treuren omdat niets enige waarde bezit. Alles is oppervlakkig, alleen de zin van het moment telt.

Omgekeerd is het zo dat alles in het aangezicht van de dood waardevol wordt. De poorten van de dood relativeert de last die je draagt op aarde.

Dit dier duikt in sprookjes op om de juiste weg te vinden. Zijn raad is vaal levens reddend. De vraag waar de prins zich voor gesteld zag was deze; kan een mens leven  zonder voor iemand iets te betekenen? Zijn 'Roos' was als een wonder  op zijn planeet verschenen en wat doet een mens in zo'n geval hij wil deze 'Roos 'vergelijken. Zo bekijkt hij er vijfduizend. 'Is zijn 'Roos' uniek?

Dat zal zijn eigen hart hem moeten vertellen want daarmee kent hij waarde toe aan deze 'Roos'. De liefde die komt uit jezelf. Daarmee zegt de vos niets nieuws. Alleen had de prins zijn 'Roos' als een toevalligheid gezien. Maar door haar wensen en prikkelbaarheden was er iets vertrouwds ontstaan. Zonder het te weten had hij het geheim van de vriendschap geleerd. Volgens de vos een proces van vertrouwd raken met iemand. Dat wat je van jezelf verwerpt als 'wild' of 'dierlijk' wordt in de liefde zichtbaar.

De liefde is een magische ring van afscheid nemen, verwachten en weer ontmoeten. De liefde bezit de kracht alledaagse dingen niet gewoon te laten worden. Zij bevrijdt van angst en schuld. Hoe werkt de liefde? Volgens de vos door regelmaat en ordening. Ook al weer niets nieuws.

Gewoon het onderhouden van vulkanen en verwijderen van de wortels van de apenbroodbomen; 'herhalingswerkzaamheden'. Doe je dat niet dan bestaat er gevaar voor explosie. Mensen worden waardevol door de tijd die je aan ze spendeert.

De woestijn bestaat uit zand door de wind verwaait.

Een beetje zoals zout in een feestmaal hoort..

En die bron dan! Ach, die doet er niet meer toe.

Dat wat wezenlijk is komt voort uit de zin van de dingen niet uit de dingen zelf.

Water  is goed voor het hart. Water des vredes, water des levens noemt de bijbel dit.

Wedergeboorte maar ook reiniging.

Gedragen worden en oorspronkelijkheid.

Op zijn reis langs de planeten ontmoet de prins diverse egocentrische karakters, elk op hun eigen planeet. Lichtjaren zijn ze verwijderd van medemens en medemenselijkheid. Mensen die zich dik en druk maken.

Als eerste ontmoet hij de koning die alle mensen als zijn onderdanen ziet. Hij geeft  een bevel  en ze doen iets voor hem. De wereld om hem heen is eenvoudig te bedekken met zijn hermelijnen mantel, zo klein is ze nog maar. Zelfs deze wereld weigert hij te leren kennen. Daarom ook heeft hij van de werkelijke wereld niet het minste idee. Medemensen bekijkt hij alleen vanuit het oogpunt hoe ze te gebruiken zijn.

Moeten mensen bevelen gehoorzamen?

Vertel me aan welk bevel gehoorzaamt een vlinder?

De koning begrijpt dat hij alleen bevelen kan geven die uitvoerbaar zijn anders faalt hij zelf. Zijn wij afhankelijk van deze despoot? Moeten wij in opdracht van hem ons zelf veroordelen? Valt er in het leven niets meer te corrigeren?

Het blijkt onmogelijk met hem in gesprek te blijven. Zelfs als je je verwijdert benoemt hij je nog tot zijn 'boodschappenjongen'. Maar welke boodschap geef je hem terug als je het geluk van mensen niet mag bevorderen!

'Als iemand onder jullie de eerste wil zijn dan moet hij dienaar worden' Mt 9.35.36

Op de tweede planeet woont de ijdeltuit, deze wil bewonderd worden.

Dit verlangt hij  dan ook direkt van de prins. Ach er komen maar zo weinig mensen langs  die lof rondstrooien. Elke frustratie  maakte hem eerzuchtiger. Hij ging daarom de medemens bekijken  alsof het een concurrent  was. 

'Maak je niet bezorgd om kleding. Dat doen alleen de mensen die God niet kennen, zei Jezus'. Mt .6.31

Mensen bezitten schoonheid te vergelijken met bloemen. Deze waarde is niet afhankelijk van kleding.

Op de derde planeet woont een alcoholist. Een mens die doorgeslagen is in zijn zelfverachting. Hij gedraagt zich zoschandalig mogelijk . Hij verwacht niets meer van andere mensen, zoveel zelfmedelijden kent hij. Dus plaatste hij zichzelf bij de afdeling ' verloren voorwerpen'.

Als je de hele wereld wel zou willen inhaleren, een nieuw leven verwacht van dode dingen lijk je dan niet op de man die zijn talent begroef? Mt.25.24- 30

Tot zover de drie negatieve zelfgenieters. Zij bekeken de wereld met hun denken vol van 'ongelukkige' gedachten.

Het volgende karakter  op de volgende planeet heeft het zo druk dat hij de prins niet eens opmerkte 'business is business'..  Zakenman is zijn beroep.

Zoals de indianen het uitdrukten voor de blankenis de betekenis van elke grasspriet uit te drukken in geld. Tot het leven op aarde totaal verdwenen is. Is met geld alles te koop?  Vriendschap bijvoorbeeld of bergen , meren, en bomen of zelfs  de sterren en de maa! Nee,  bovendien denken wij dat het geld zelf een ziel heeft en dat is ook al niet waar.

'En wat heeft de mens eraan als hij de hele wereld bezit maar schade lijdt aan zijn ziel'. Mk .8.36

Direkt daarna ontmoet de prins de lantaarnopsteker, iets minder dwaas dan zijn voorgangers want zijn werk heeft zin. Maar als karakter schiet hij weer door naar de andere kant'hij is zijn werk". Als je vraagt  'wie ben je' antwoordt hij; 'ik ben in dienst, regels zijn regels'. Ondertussen  zijn de tijden veranderd, de planeet is sneller gaan draaien en zijn visie is dezelfde gebleven. 'De morgenstond heeft goud goud in de mond' verder komt hij niet. Zou het niet eens tijd worden dat hij ' zijn tijd van leven' weer ontdekt. Welnee hij offert zichzelf liever op. Zijn wil kan hij niet meer in overeenstemming brengen met zijn handelen of andersom.

Is zijn beroep  zijn roeping dan wel want hij klaagt wat af. 'Kijk naar de vogels hoe zij zaaien  nog maaien. Maak je dus ook geen zorgen'. Mt .26.31.

De volgende schijnwereld die we betreden is die van de 'aardrijkskundige' de man die weergeeft  hoe de wereld er uit zou zien. Hij oordeelt de ervaringen van anderen. Om zelf te leven daar ziet hij van af. Zijn honger naar de werkelijkheid compenseert hij door te oordelen. Hij prakizeert er niet over zijn eigen leven te beleven en de waarheid die daar uit voortkomt onder ogen te zien. Wat hij weet weet hij van de ontdekkingsreizigers  die terug kwamen met hun verhalen en gedachten. Hoop daar hadden ze van geleefd, brood hadden ze niet gehad.

Welke boodschap van heil vertelt de kerk? Jezus was arm en verdacht( ook veracht) . Hij heeft aan de dood geleden. ' en wij, geloven we zonder werken, zijn we op zand gebouwd?

Het werkelijke leven van aandacht en liefde zullen zijj te gering achten. God geeft wijsheden aan de kleinen. Mt .11.25

Hiermee is de hemelreis vande kleine prins afgelopen. Wat overblijft is een beetje een triest verslag van een trieste reis. Deze armzalige wereld van de volwassenen geeft redenen genoeg om kind te blijven. Op  welke grond zijn mensen genoodzaakt door te gaan met deze manier  van leven. Op welke manier krijgen zij het geloof  in hun werkelijke waarde terug?

Wat zagen we passeren; de angst voor de onmacht( koning), de verachting van de ijdeltuit,het zelfmedelijden van de alcoholist, het onbeschermde gevoel van de zakenman, hoe krijgen ze eeen 'koninklijk' gevoel terug?

De lantaarnopsteker  kent bestaanangst die hem voortjaagt. Hij vlucht voor zichzelf in de dienstplicht maar vindt geen rust. Een hoogtepunt beleven we in de aardrijkskundige die elk gevoel en verlangen uit de weg gaat. Hij zal de kunst om te leven moeten leren..

Ieder ontdekt een deel van zijn verloren kindheid in deze karakters. De mogelijkheid bestaat om een verbinding tot stand te brengen tussen 'volwassene en kind'. We zijn geen verloren kreaturen . We zijn mensen die aan ons zelf lijden. Toch verdienen we het niet dat ons de rug wordt toegekeerd. De kleine prins vond deze medemensen maar zonderling, hij weigerde ze ook hulp of bemoeienis laatvstaan verlossing. Daarmee representeert hij niet een wedergeboren mens met zijn starheid en onveranderlijkheid. Welke hoop mogen wij hebben?

Jezus(  die uit Nazaret) nam ooit een ander besluit. Hij radicaliseerde de liefde, hij ging tot het uiterste. Niks een mijl meelopen gelijk twee, drie. Hij gaf mensen aandacht en keek waar de problemen lagen, hoe ze waren ontstaan en wie welk aandeel daar in had gehad. En maakte geen verwijt. En vroeg geen betaling. Doe evenzo, was zijn levensvisie.

Het leven van de prins volgen we nog even voor dat hij  teruggaat naar zijn eigen planeet. Hij komt op de planeet 'aarde' slechts een van de vele planeten in het heelal. In de woestijn komt hij er in een  gesprek met de vos achter dat hij zich verantwoordelijk voelt voor zijn 'roos'. Terugkeer naar haar betekent de dood en afscheid nemen van de wereld.

Wat gebeurt er eigenlijk als er iemand sterft die wij liefhebben?

Misschien moeten we de liefde maar afschaffen zodat we geen leed meer ervaren?

Want liefde en afscheid horen bij elkaar.

Anders omgaan met de dood is dat de oplossing zodat hij zijn angstaanjagendheid verliest.

De slang wiens gif dodelijk is , is ook het symbool voor vernieuwing; het is een gesloten circuit met een begin en een einde. Het ligt in de orde der dingen dat wij sterven. En daarmee is voor de prins de tijd van zijn terugkeer aangebroken.