Verlichting is slechts het plotseling voor  zich zien, 

door de Geest,

van een weg die moeizaam werd gebaand.

- Antoine Saint - Exupery.

You are responsible for your rose.

We are  all travelers...

We hold onto those  with whom we have a spiritual connection, rather than a physical one, and we hope to arrive at our desired destination.

At the end of our journey we realize that the only thing that matters is whether  we could give something from ourselves to our companion that helped them grow. 

Did our presence make the journey more beautiful and easier?

Antoine de Saint- Exupery's novel 'The littlle Prince', is one of the most famous tales in the world.  It is a popular story referenced and cited by many. It has left its mark  on the cultural history of the world and effected the development of humanity' consciousness.

Compared to old fables and folktales this novel can be seen as a didactic story full of emotions displayed through a plot with many threads. Using a similar topic, words and characters, it would be easy to create pretentious works of fiction without true depth, wisdom or inspiration.

Despite its many ways of expressing emotions, Exupery' tale is not sentimental; despite its didactic quality and aphorisms, it is not preaching. It is a teaching, a fable of eternal importance delivered a fable of eternal importance dilivered in the most poetic language - at the same time assessible for 21st century readers.

'If you succeed in judging  yourself rightly, then you  are indeed a man of true wisdom .' 

The Little Prince used to live on an asteroid and travelled to many other planets before arriving on Earth. All of these planets were inhabited by a ( type) of man. This picture correlates with esoteric teachings- it implies the existence of spherical microcosms.

According to these teachings the original human was an immortal being with a divine personality and a complex, spherical life system. But after the spiritual fall - a cosmic catastrophe-  it is only an injured, incomplete life system, which from time to time connects to a mortal, earthly personaliity,, whose purpose in life would be to restore this microcosm by developing an immortal, divine personality.

The Asteroid of the Little Prince correlates with the picture of the fallen state. It belongs to the world and nature of opposites  with all its consequences. Days turn into nights quite often due to the small size of the planet, and even through its only inhabitant loves the sight of sunsets, destructive forces are also at work.

Bad seeds, sprouts, baobab trees spread constantly, and the owner of the Asteroid can only keep them in line by restlessless weeding - this task mirrors a continous internal effort to purify consciousness.

Het paasmysterie:

Dit boekje bereikt zowel atheïsten als religieuze lezers. En schudt  beide partijen wakker. De gebeurtenissen lijken begrijpeijk en gemakkelijk te volgen( ook al is de vertelling niet lineair),  maar vertegenwoordigen - net als in de Bijbel of in andere religieuze teksten- een hogere en diepere betekenis voor de volgelingen, voor reizigers van de 'koninklijke' weg'.

Aangezien dezelfde woorden , uitdrukkingen en symbolen worden gebruikt door zowel spiritualiteit op universitair niveau, als door groepen die de innerlijke weg volgen, wordt het verschil, de 'hogere graad' - zoals in de kleine prins- naar voren komt,  bereikt  door de duidelijkheid, kracht en authenticiteit van de tekst. Dit is wat door het hele  verhaal heen schijnt en de woestijn van letters verfraait.

De naam van de hoofdpersoon is nogal raadselachtig: de kleine prins. Dit is hoe de kleine, fragiele man met gouden haarlokken wordt aangeduid door de piloot, een van de hoofdpersonages, die het verhaal vertelt.

Hij wordt bij dageraad gewekt door de kleine prins na zijn noodlanding in de woestijn en hem  gevraagd een lam voor hem te tekenen. De naam behoeft een verklaring, ze verwijst niet naar een wereldse titel, maar verwijst  naar een spirituele kwaliteit, een goddelijke rang, die de aardse piloot in nood herkent in het eigenaardige schepsel van etherische zuiverheid.

Als kind was de verteller een gevoelige, creatieve, ruimdenkende ziel, net als de kleine prins. Als volwassene verloor hij deze bevrijdende eigenschappen, en zijn wens om deze eigenschappen weer wakker te schudden , kan hem ertoe  hebben aangezet piloot te worden. Zijn inspanning moet zijn belemmerd, want tijdens zijn vliegtocht werd hij door motorpech (het 'hart' van het vliegtuig) gedwongen  een noodlanding uit te voeren midden in de woestijn. Het blijkt dat een jaar daarvoor de kleine prins ook op aarde arriveerde ook  vanwege  een 'noodlanding'.

Het levensverhaal van de kleine man ontrafeltzich  langzaam als hij geen antwoord geeft op vragen die op hem of zijn verleden gericht zijn. Hij antwoordt alleen spontaan en als het hem uitkomt - zij het op een indirecte en selectieve manier. Maar hij vergeet  zijn vragen nooit  en als hij  iets wil weten stopt  hij  pas met vragen als hij een helder antwoord krijgt.

Deze asymmetrie kan worden verklaard door een volwassen- kindrelatie. Het feit dat de kleine prins een kind is, wordt door de verteller maar een keer ( via de vos) gezegd: ' Voor mij ben je nog steeds niets meer dan een kleine jongen die net als honderdduizend andere kleine jongens is!  Maar de hoofdpersoon is meer een kinderlijke ziel van ongerepte puurheid.

Het lijkt misschien vreemd, maar deze ongelijke relatie lijkt op een meester- student- connectie. En in dit verhaal is het niet de volwassene, de piloot, die lesgeeft. Natuurlijk kunnen we de twee rollen niet strikt scheiden, aangezien de meester ook leert van zijn leerling en van anderen. Om de ware aard van hun relatie te ontdekken, zouden we ons kunnen voorstellen dat de meester zijn leerling vooruit is op  de spirituele weg; ook al lopen ze naast elkaar op een echte.

De twee rollen kunnen ook metaforisch worden geïnterpreteerd als onderdelen, eigenschappen, kansen van bewustzijn van een wezen- en dit is een  belangrijke en volwasssen benadering. Het is makkelijker on hun levensverhalen in dit verhaal te volgen als we ze beschouwen als twee verbonden, maar gescheiden wezens.

Na hun eigenaardige ontmoeting zijn ze met elkaar verbonden, wat aanleiding geeft tot verschillende vergelijkingen en parallellen.

De belangrijkste focus van het verhaal kan het beste worden omschreven met de term religio: in de zin van terugkeren naar, verbinden met, herenigen met, weer bij de goddelijke oorsprong komen.

De belangrijkste secties zijn geloof, hoop en liefde, die groeien uit de zaden die in de zachte grond van ongeloof worden gezaaid. Het verhaal van de twee personages - en de analyse ervan - begint en eindigt met het onzichtbate schaap dat in de doos is getekend Het verhaal legt niet uit waarom het tekenen van dit dier nodig is. 

De kleine prins is niet tevreden met een van de figuren die de piloot voor hem tekent, maar accepteert de doos onmiddellijk als de man beweert dat het schaap erin zit.

Waarom doet hij dat? Uit naïviteit, onvoorwaardelijk vertrouwen? Een buitengewone visie, een magische vaardigheid voor animatie? Dit alles bij elkaar plus het mysterie  dat het hele verhaal kenmerkt.

'Als je erin slaagt jezelf juist te beoordelen, dan ben je inderdaad een man van ware wijsheid'.

De kleine prins leefde vroeger op een asteroïde en reisde naar vele andere planeten voor hij op aarde aankwam. Al deze  planeten werden bewoond door een (type) mens. Dit beeld komt overeen met esoterische leringen - het impliceert het bestaan van bolvormige microkosmossen volgens deze leerwijzen  was de oorspronkelijke mens  een onsterfelijk wezen met een goddelijke persoonlijkheid en een complex, bolvormig levenssysteem. Maar na de geestelijke val- een kosmische catastrofe - is het slechts een beschadigd, onvolledig levenssysteem dat van tijd tot tijd verbonden is met sterfelijke, aardse persoonlijkheid,  wiens doel  in het leven zou zijn om deze  microkosmos te herstellen door een onsterfelijke, goddelijke persoonlijkheid te ontwikkelen.

De asteroïde van de kleine prins komt overeen met de afbeelding van de gevallen staat. Het behoort tot de wereld en de aard van tegenstellingen met alle gevolgen van dien. Dagen veranderen vaak in nachten  vanwege de kleine omvang van de planeet, en hoewel de enige bewoner ervan houdt om zonsondergangen te zien, zijn er ook vernietigende  krachten aan het werk. 

Slechte zaden, spruiten, baobabbomen, verspreiden zich constant, en de eigenaar van de asteroïde kan ze alleen in het gareel houden door meedogenloos  onkruid te wieden - deze taak weerspiegelt een voortdurende interne poging om het bewustzijn te zuiveren. Dit is een eigenschap van een nobele ziel, van nobele afkomst, dus de titel van prins is gerechtvaardigd. Het is niet  verwonderlijk dat een 'nobele bloem, een roos begint te bloeien op deze planeet.

De roos is echter een tweevoudig symbool: de stengel heeft doornen, maar de kelk is mooi en  geurig.Het is als het menselijk hart, dat rood wordt gekleurd door egocentrische verlangens en hartstochten; verder van binnen wordt genegenheid aangezien voor liefde; maar diep  van binnen is er goddelijke liefde - als een bron in een woestijn - die de echte geur van de bloem (zou) verspreiden.

Zodra de bloem van de kleine prins zelfbewust wordt, gedraagt ze zich als de buitenste schil van het mensenhart: ze is kieskerig,pesterig, snauwerig en pretentieus. Dit alles naar buiten projecterend en bang voor de ontberingen en gevaren van de buitenwereld, eist ze de bescherming door een glazen bol 's nachts.

Na een tijdje krijgt de kleine prins er genoeg van. Hij besluit zijn huis te verlaten; hij brengt zijn planeet voor de laatste keer op orde en neemt afscheid van de roos. Dan verlaat de roos de buitenste schil van het hart( ze heeft zelfs geen glazen bol meer nodig( en 'stapt) het territorium van genegenheid binnen die voor liefde wordt aangezien. Daarom geeft ze haar fouten toe en spreekt haar liefde uit voor de kleine prins, ook  al geeft ze hem ook de schuld van wat er is gebeurd.

Haar begrip  en vrijgevigheid vloeien voorlopig voort uit haar ijdelheid; en haar tranen van zelfmedelijden worden bedwongen uit trots.

De kleine prins gaat op weg naar ander asteroïden( micokosmossen). Hij bezoekt zes planeten en zevende bestemming is de aarde. Omdat de piloot een noodlanding moest uitvoeren  vanwege een functionele fout, een probleem met de motor, moet de kleine prins om dezelfde reden zijn etherisch huis verlaten.

Zijn charmante pure, kinderlijke visie, bewonderd door de piloot( wanneer de kleine man een   olifant ziet in de  boa constrictor  en  het schaap in de doos) , laat hem in de steek als het op de roos aankomt, omdat hij de roos onder de roos niet herkent,  alleen de bloembladen van de bloem.

Alle bewoners van de bezochte planeten zijn obsessieve en koppige , misvormde  karikaturen van de goddelijke persoonlijkheden van de oorspronkelijke microkosmossen. Het zijn egocentrische aardse individuen die door zichzrelf  geobsedeerd zijn. Ze werden steeds hebzuchtiger en behielden de goddelijke krachten voor hun eigen bestwil , wat  leidde tot de val van de microkosmossen in het kosmische verleden. De koning is geobsedeerd door dictatuur, de verwaande man door uiterlijkheden, de alcoholist hunkert naar bedwelming Deze drie worden door de wereld gemakkelijk belachelijk gemaakt of beklaagd. 

De volgende drie koppige persoonlijkheden kunnen echter nuttig en respectabel lijken, ook al zijn ze net zo obsessief en zelfingenomen als de anderen. De zakenman streeft ernaar om meer en meer te bezitten, de lantaarnaansteker onderdrukt zichzelf met zijn vals gevoel voor een missie, de geograaf zoekt oppervlakkige kennis en domineert ontdekkingsreizigers.

De minst sympathieke persoon in de ogen van de kleine prins is de alcoholist en de meest sympathieke is de lantaarnopsteker. Het is interressant dat er tussen deze twee een connectie bestaat; de alcoholist wil bedwelming , de lantaarnopsteker naar slaap en beiden hebben een probleem met wakker zijn.

 Het leven van de alcoholist draait om hemzelf: hij drinkt om zijn schaamte  over zijn drankgebruik te vergeten. Het ogenschijnlijk sympathieke karakter van de lantaarnopsteker - door externe religieuze tradities, geboden en rituelen bij eengehouden - belichaamt de obsessie om vals licht te behouden. Deze dwangmatige religieuze praktijk is inderdaad-  als opium - vergelijkbaar met alcoholisme. De connectie van deze twee tot zichzelf ligt op een ander vlak: : de alcoholist ( niet zonder reden) veracht zichzelf, de lantaarnopsteker ( zonder reden) prijst zichzelf.

Er bestaat een wijs gezegde dat van toepassing is op deze zes obsessieve individuen: ' Dan zul je jezelf oordelen, dat is het moeilijkste van allemaal'  Het is veel moeilijker om over jezelf te oordelen dan om anderen te beoordelen. Als je er in slaagt jezelf juist te beoordelen, ben je inderdaad een man van ware wijsheid! 

Het is vaak een show die we opvoeren, we leven niet naar wijze woorden. De kleine prins denkt en leeft elke dag meer en meer volgens deze regels - vooral in relatie tot zijn roos. En volgens het advies van de geograaf is zijn bestemming de planeet Aarde.

De kleine prins arriveert op aarde in de Sahara. De woestijn heeft, net als de roos, een dubbele  betekenis. Enerzijds is het een woestenij die de nutteloosheid van de wereld vertegenwoordigt; aan de andere kant is het de plek waar armoede en zuiverheid van geest  kunnen worden bereikt door afstand te nemen van aardse genoegens en door middel van beproevingen te leren omgaan met de tegenstellingen van het leven.

Hier ontmoet de hoofdpersoon 's nachts voor het eerst de slang. Dit dier is ook een tweevoudig symbool. In negatieve zin vertegenwoordigt het bedrog en verleiding, en zoals we in de tekening van de verteller hebben gezien  slikt en verteert het zijn prooi in zijn geheel.  De gevaarlijkste soort is de giftige slang waarbij gif in zijn tanden zit. Gif in kleine hoeveelheden kan een medicijn zijn en dit leidt ons naar de positieve eigenschappen van het slangensymbool.

Het dier vertegenwoordigt ook slimheid, omdat het waardevolle schatten bewaakt( verborgen kennis). Het kan zijn huid afwerpen, daarmee is het ook het symbool van wedergeboorte. Zo'n complex dier is nauw verwant aan alles wat de woestijn vertegenwoordigt.

Het is het eerste wezen dat de kleine prins op aarde ontmoet, en bizar genoeg   zal het dier   hem helpen om de planeet te verlaten. De slang verwelkomt hem en stuurt hem weg als bewijs van zijn vele vaardigheden

'What is most important is invisible...... '

The conversation between the two characters reveals mutual understanding and unison. When the little prince asks where people are, since one feels so alone in the desert, the snake says, ' It  is also lonely among men!'

There is nothing to say to that since this is exactly what the tiny man experienced upon meeting the inhabitants of the asteroids he visited. It seems that the snake does not only state a general truth, but it has somehow subtracted its answer  from the peculiar visitor. As the serpent twines himself around the little prince's ankle it notes - in a rather grisly fashion - that it can send anybody back to Earth with his touch( fangs).

But the fragile little man is so pure the snake shows him mercy. It offers to help him back to his planet. The little prince has no doubt about the nature of his help. Complete understanding is revealed as they sit as silently as the desert, the little prince's desert flickering above.

A 'flower of no account at all'.informs the protagonist that one can never know where to find men. 'The wind blows them away'. They have no roots, and that makes their life very difficult '.

No reply comes from the tiny wanderer  he only says goodbye. It must feel strange for him to have roots growing to the sky.

'Het belangrijkste is onzichtbaar....'

Samenvattend , het gesprek  tussen de twee  personages onthult eenheid en wederzijds begrip. Als de kleine prins vraagt waar mensen zijn, omdat  je je zo alleen voelt  in de woestijn, zegt de slang: ' Het is ook eenzaam onder de mensen'. Daar valt niets op  te zeggen, aangezien dit precies is wat de kleine man ervoer toen hij de bewoners van de asteroïden ontmoette die hij bezocht.

Het lijkt erop dat de slang niet  alleen een algemene waarheid verkondigt, maar op de een of andere manier zijn antwoord ontleent aan de eigenaardige bezoeker. Terwijl de slang zich om de enkel van de kleine prins kronkelt, merkt ze - op een nogal valse wijze - op dat ze iedereen met haar aanraking( hoektanden) naar de andere wereld( aarde) kan terugsturen. Maar het fragiele mannetje is zo puur  dat de slang hem genade toont. Hij biedt aan  om hem te helpen terug te keren naar zijn planeet. De kleine prins twijfelt niet aan de aard van deze hulp.

Op zijn zoektocht naar mensen; ( heeft de wind ze weggeblazen, hebben ze misschien  geen wortels; hij zuchtnog  maar eens , wat een moeilijk leven...) komt hij langs een rozentuin. Er staan daar vijfduizend bloemen en ze zien er allemaal uit als zijn 'unieke' roos  die hij de unieke vond. Hij barst in tranen uit.

En dan verschijnt de vos. Het is geen toeval dat hij  daar aankomt, bij de rozen. De vos en de rozen-  vooral de roos van de kleine prins -  zijn met elkaar verbonden. Ze zijn verbonden door hun vurige kleur, vrouwelijke eigenschappen  en persoonlijkheid. Behalve zij beiden  en de bloem 'zonder account' zijn alle andere personages in het verhaal mannen of mannelijke wezens. Het leven en denken van de roos en vos vertegenwoordigen  de noodzaak en ontbering van verbondenheid, en het verlangen om getemd te worden en compleet te zijn.

Ze kunnen in de verleiding komen om anderen  te manipuleren  of een show op te zetten om hun doel te bereiken. Deze trucs zijn niet nodig als  we de magische krachten binnenin ons herkennen , leren beheersen en gebruiken voor pure en nobele doeleinden.

Als de kleine prins de vos ontmoet, hoort hij alleen een groet, maar ziet hij niemand. Hij draait zich om, maar kan de  vos nog steeds niet zien, alleen als  de stem hem zegt: 'Ik ben  hier, onder de appelboom '. Dit alles voorspelt dat de ontmoeting mat de vos het leven en de manier van denken zal veranderen( omkeren) en hem naar compleetheid zal leiden(appelboom).

De vos demonstreert het hem en laat hem de waarde van zijn roos begrijpen en de manier waarop hij zich met haar kan verbinden.. Het is geen wonder dat de vos dit allemaal weet: hij vertegenwoordigt het innerlijk rijk van de roos .Hij vertaalt de geur van de roos in woorden. Voordat hij echter een geheim prijs geeft, adviseert de vos de kleine prins om terug te gaan naar de vijfduizend * rozen in de tuin. Ga en begrijp dat jouw roos enig is op de wereld. Hij spreekt een lofzang uit op de Ene, Eeuwige Roos; natuurlijk zou een willekeurige voorbijganger  geen verschil zien tussen mijn eigen roos en jullie. Maar toch is zij, zij alleen, veel belangrijker dan jullie , omdat ik haar water heb gegeven, haar onder een stolp  heb gezet; omdat ik haar beschutting boodt en rupsen voor haar heb gedood; omdat ik haar klachten en haar gesnoef en zelfs haar zwijgen heb  aangehoord; omdat zij mijn roos is. Eén in plaats van veel, intern in plaats van extern: de roos van het hart.

De inwijdingswoorden:

En hij ging terug naar de vos: 'Vaarwel', zei hij ... Vaarwel, zei de vos. Dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: 'alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar..' Alle tijd die je aan je roos besteed hebt, maakt je roos zo belangrijk. Als je je met haar kan verenigen,, zullen alle rozen hetzelfde voor je zijn ,je bent verantwoordelijk  voor hen allemaal.

Na deze kennismakingsperiode begint de fase van de  religio, en meer specifiek de fase van het geloof.

*Het getal vijfdduizend is terug te voeren op het getal vijf, het magische pentagram, dat het symbool is van goddelijke orde en wedergeboorte. De verhoudingen en structuur van de roos zijn ook verbonden met het cijfer vijf.

Na de ontmoeting met de vos ontmoet de kleine prins twee mensen van wie het beroep en wereldbeeld vergelijkbaar  is met die op de asteroïden. De eerste is de  spoorwegwachter. Sinds hij de vos ontmoette, zijn het perspectief  en het leven van de hoofdrolspeler veranderd - het draait op nieuwe 'sporen! Het geraas en het 'dondergeluid' gemaakt door treinen die van het ene platform naar het andere worden omgeleid, zijn het tegengestelde  van de leegte  en langzame stilte van de woestijn.

De bestemming van de voertuigen lijkt de spoorweg (wissel)wachter  tamelijk zinloos. Voor hem schuilt de betekenis  en kracht in zijn vermogen  om treinen naar verschillende platforms te sturen. Zijn mechanische taak lijkt op die van de lantaarnaansteker - het lijkt zijn equivalent  op aarde te zijn. De spoorwisselaar weerspiegelt ook de koning, want hij deelt ook een parel  van wijsheid met betrekking tot de passagiers: 'Niemand is ooit tevreden waar hij is!  Deze woorden moeten de kleine prins diep raken, maar volgens het verhaal reageert hij er niet op.

Het andere personage is een handelaar die pillen verkoopt die de dorst kunnen lessen. Met een pil kan een uur worden 'bespaard' dat anders aan drinken zou zijn besteed. De verkoper van dit schijnbaar nuttige product  lijkt op de zakenman en de wetenschapper van de asteroïden. Zo worden de laatste drie schijnbaar nuttige karakters van de asteroïden opgeroepen in deze twee aardse individuen.

De derde persoon die de kleine prins ontmoet, is de piloot, die de motor van zijn voertuig in de woestijn probeert te repareren , ver weg van alle anderen. Hij is iemand die de tijd en de vriendschap van de hoofdpersoon  waardig is. Dit wordt bewezen door het feit  dat  wanneer de kleine prins de piloot vraagt om een schaap te tekenen, de man dat probeert, maar pas bij de vierde poging de wens van de hoofdrolspeler vervult als hij een onconventionele techniek gebruikt: hij tekent een doos waarop staat dat het schaap erin zit.

Dit was een les die de man moest leren: als een typische volwassene probeerde hij alleen de taak te ontwijken, maar vanwege de kleine prins moest hij de kloof onder ogen zien tussen zijn pure kindzijn en zijn volwassen zelf, gericht op praktische zaken.

De vriendschap tussen de hoofdspeler en de piloot verdiept zich; ze leren steeds meer  van en over elkaar. Ze leven in twee gescheiden werelden maar hun wortels zijn dezelfde. Dit gedeelde fundament komt steeds meer aan het licht en leidt - afgezien van  enkele gevallen van roekeloosheid, onenigheid en woede - tot wederzijds begrip en solidariteit.

' De woestijn is zo mooi doordat er ergens een put verborgen is, zei de kleine prins. Tot mijn verbazing begreep ik ineens die geheimzinnige uitstraling van het zand.'

Als het water opraakt  en de manier waarop ze daarmee om gaan , is het beste voorbeeld dat ze uit twee verschillende werelden komen- uit angst  om te sterven geeft de piloot een boos antwoord aan de kleine prins, die de fysieke behoeften aan eten en drinken duidelijk niet beïnvloedt ( maar het slapen wel). 

De hoofdpersoon begrijpt de ernst en het leereffect van de situatie, dus hij beweert ook dorst te hebben en stelt voor om een put te zoeken. Het idee lijkt de piloot absurd, maar aangezien hij geen beter plan heeft, gaan ze op pad. Na uren zwerven valt de nacht.. Beiden gaan zitten om uit te rusten onder de sterrenhemel. Als de piloot zich afvraagt of de kleine prins echt dorst heeft, zegt de kleine man: 'Water kan ook goed zijn voor het hart....' 

 De piloot begrijpt het niet, maar er wordt onthuld dat er twee soorten dorst zijn: een van het lichaam en een van de ziel. De twee karakters  hebben op verschillende manieren dorst: ze hebben een put nodig die beide kan leveren . Ze zijn vermoeid. Voordat de kleine prins in slaap valt, verkondigt hij twee belangrijke gedachten: ' De sterren zijn prachtig, vanwege een bloem die je niet kunt zien'. 'Wat de woestijn mooi maakt, is dat er ergens een bron verborgen is.

Twee analoge begrippen. Het tweede concept raakt de piloot  en hij spreekt zijn instemming uit. Terwijl hij teder naar het bezicht van de slapende prins kijkt-  de spiegel van zijn ziel-  begrijpt hij dat het belangrijkste onzichtbaar is....'

Hij realiseert zich en begrijpt dat wat anders is, wat op een hoger niveau bestaat - wat niet van deze wereld komt - onzichtbaar is, maar het schijnt door het zichtbare  en maakt het mooier. Terwijl hij verder loopt met de kleine prins in zijn armen, vindt hij de bron bij zonsopgang - wanneer het licht wordt geboren. Hier  begint de fase van het geloof voor de piloot en hoop voor de kleine prins.

' Voor de ongerepten is zelfs een slangen beet  een liefdevolle kus. 

Maar voor de verwende is zelfs een liefdevolle kus een slangenbeet'.

- Mikhail Naimy

------------

HOOP

De put die we bereikt hadden leek in niets op een woestijnput. De putten in de Sahara  zijn gewoon in het zand gegraven gaten. Maar deze leek op een dorpsput. Alleen was er nergens een dorp in de buurt en ik dacht dat ik droomde. Het is vreemd, zei ik tegen het prinsje, alles is in orde: de katrol, de emmer, het touw...

Hij lachte, bevoelde het touw en liet de katrol draaien. En die piepte als een oude windwijzer wanneer er lang geen wind is geweest. Hoor je het, zei de kleine prins, wij wekken de put en hij zingt.... een bron van hoop die voortkomt uit geloof. 'Ik heb dorst naar dit water, zei de kleine prins, geef me te drinken... Toen begreep  ik wat hij gezocht had. Ik bracht de emmer aan zijn lippen.  Hij dronk met gesloten ogen. Het was als een feest. Dit water was heel wat meer dan voedsel. Dit water deed het hart goed, als een geschenk.

De kleine prins herinnerde zich zijn verantwoordelijkheid voor zijn bloem en vroeg de piloot om zijn belofte na te komen. Welke belofte? Je weet wel ... een muilkorf  voor mijn schaap... ik ben verantwoordelijk voor die bloem!  Teken een muilkorf  voor de schapen om te voorkomen dat ze  de roos opeten.

De piloot voelde zich beklemd toen hij hem de tekening gaf.: je hebt plannen waar ik niet van weet.... hij zei: weet je, morgen is het een jaar geleden dat ik op aarde kwam, hier vlakbij ben ik neergekomen.. En hij bloosde.

Is deze dag de perfecte dag om terug te keren naar zijn asteroïde boven de woestijn?  De piloot is er niet niet gerust op , hij  voelt verdriet en tranen in hem opkomen.

 ---------

DE STENEN MUUR.

De volgende dag ziet de piloot de kleine prins boven op een oude stenen muur ( de scheiding tussen hoop en liefde)bij de put zitten, pratend met een giftige slang - die hij ontmoette toen hij op aarde aankwam. Ik hoorde ze spreken: Weet je dat niet meer? zei hij. Dit is niet precies de plaats. Een andere stem gaf antwoord: Jawel, 't is wel de dag, maar niet de plek....

Is de terugkeer naar huis alleen mogelijk met de dubbelzinnige hulp van de slang...een vreselijke beproeving: De piloot kan het plan van de kleine prins niet stoppen. Hij bereidt zich ook voor om naar huis te gaan, aangezien hij erin is geslaagd de motor van het vliegtuig te repareren (synchroniciteit).

De religieuze tradities hebben het vaak over ' sterven  voor je dood gaat' wanneer je je oude zelf achterlaat, en alle delen vernietigd met zijn alledaagse lasten en slavenkettingen. Ook de kleine prins wil 'dit lichaam niet bij zich dragen'. Het is te zwaar. De fysieke dood is slechts een analogie voor de 'dood' van onze aardse gezindheid, maar de twee kunnen samenvallen.

Hier komt het verhaal van de kleine prins overeen  met de beschrijvingen in de Evangeliën over het mysterie van Golgotha. De teksten geven een gruwelijke beschrijving van de kruisiging en de met bloed doordrenkte angst die eraan vooraf ging. We moeten diep afdalen om de magnifieke opstanding  zo compleet en louterend mogelijk te maken.

De laatste woorden van de kleine prins benadrukken zijn verantwoordelijkheid voor zijn roos. Dan geeft de zon-gekleurde slang - met een gele flits - zijn genezende gif voor het kleine mannetje  dat de aarde achter zich wil laten en naar huis wil gaan. Omdat voor de kleine prins, vanwege zijn onschuld en zuiverheid, de slangenbeet een liefdevolle kus is ( naar Mikhail Naimy).

De slang speelt een soortgelijke rol als Judas met zijn kus in het mysterie  van Golgotha. Zonder dat  zou de mystieke opstanding niet kunnen worden voltooid. De kleine prins gaat niet alleen naar zijn  asteroïde;, maar betreedt het Rijk van de Liefde.

Jaren na de gebeurtenissen vertelt de piloot vanuit huis dat: ' Maar ik weet dat hij terugging naar zijn planeet , omdat ik zijn lichaam bij het aanbreken  van de dag niet vond. Het was ook niet  zo' n zwaar lichaam...'

Wanneer duisternis ( angst, twijfel, somberheid)  verdwijnt en de zon schijnt over een Nieuwe Dag in de woestijn - de dodencel van het leven - wordt het wonder van de Evangelien herhaald:  Het lichaam van de opgestane verdwijnt van de aarde. Eens vanuit een grot, nu 's nachts vanuit de woestijn. Dit is een teken van transfiguratie, van 'sterven tot leven'.

Het schaap dat voor de kleine prins is getekend, speelt een  raadselachtige rol in het verhaal. Wanneer de hoofdrolspeler de piloot bij zonsopgang ontmoet, maakt hij hem wakker met het verzoek: 'Alsjeblieft - teken een schaap voor me!! Het verbazingwekkende verzoek  dat op een onverwachte plaats en tijd van een  verrassend wezen komt, is een wake-up call voor de slapende man. Hij jaagt hem uit uit zijn droom, zijn gedachten, zijn ' favoriete' problemen en geeft hem een nieuw perspectief.

 Het schaap dat 'opgesloten' is of zich  verstopt in een kist is de kleine prins zelf - het is dus geen verrassing  dat dit de tekening is die hij leuk vindt - aangezien het schaap het vroegste  en meest prominente symbool is van Jezus Christus (Gods lam). Zoals het tamme, argeloze dier wordt geofferd in het geloof van het O.T, zo wordt Jezus Christus geofferd in het  wonder van de opstanding. 

De kleine prins brengt ook offers voor zijn roos, die in hem verborgen zit als de metafoor van het schaap in de doos. Deze  magische bloem opgesloten in zijn lichaam is het hart van de roos en de roos van het van het hart- de roos.

Maar waarom maakt de kleine prins zich zorgen dat bij thuiskomst zijn roos zal opeten? Een andere angst - twijfel- voegt zich bij deze , afkomstig van de piloot in de epiloog van het verhaal. Hij realiseert zich dat hij  vergat de muilkorf toe te voegen aan de snuit die  hij voor de schapen tekende, dus het heeft geen zin( het gebrek aan aandacht en bewustzijn). Als de kleine prins vergeet zijn roos onder de glazen bol te sluiten, kunnen de schapen haar binnen een seconde opeten.

Het schaap is in die zin ook een een tweeledig symbool: het is een tam dier, maar zijn tanden vormen een bedreiging voor eetbare planten, zelfs voor planten met doornen. Terwijl hij door de woestijn dwaalde , was de kleine prins - als een 'lam' - bang dat hij weere ruzie zou maken met zijn roos, daarom vroeg hij om de tekening als een beschermend schild. Hij had niet kunnen weten waar zijn zelfopoffering in zal resulteren - welke veranderingen de fase van Liefde zal brengen. Bij terugkeer  uit de woestijn kwam  de piloot niet door de fase van Geloof, waardoor hij soms weer in ongeloof vervalt.

Soms denkt hij met optimisme, soms met wanhoop over de kwestie van  de muilkorf na. Hij stelt de vraag, die voor velen van cruciaal belang is, op basis van zijn gemoedstoestand: 'kijk omhoog naar de lucht, vraag jezelf  af: 'Heeft het schaap ja of nee de bloem opgegeten? En je zult zien hoe alles verandert'

En daardoor laat het onafgemaakte verhaal van de kleine prins ons naar de lucht en naar onszelf kijken, ons dwingend na te denken over deze vraag. In die zin lijkt het op de slot- formules van volksverhalen die de lezers en luisteraars aansporen om de boodschap van het verhaal in hun leven te integreren  - intern, niet extern.

De tekortkoming in het verhaal is het  al dan niet gebruiken van een touw om het schaap mee vast te leggen. Zelfs als het zou helpen dan nog hangt het af van het bewustzijn van de kleine prins om het te gebruiken. Stel hij vergeet het een keer dan kunnen de schapen de roos eten. Of hij vergeet de roos in de glazen bol op te sluiten!

Hoe dan ook zijn bewustzijn is cruciaal. Zeker omdat hij in feite het schaap is. En ook omdat hij ook de roos is.

'Men moet in openbarinngen geloven,

Als iemand die niet weet en geen ervaringen heeft,

Moet eerst geloven om te weten en te ervaren,

Waar er geen reactie is, actie stopt onvermijdelijk.

Maar hoe meer geloof we hebben, hoe meer openbaringen 

Er komen, of waarheden verborgen in het donker,

Nu ontvouwen, en  kan alleen bloeien door ons vertrouwen.

- Karl van Eckhartshausen.

'To the unspoiled, even a snakebite is a loving kiss.

But to the spoiled even a loving kiss is a snakbite'

- Mikhail Naimy

------

HOPE

The lively well which seems to have  come frm a village of  a fairy tale is in stark  contrast with the Sahara Desert. They pull water up from the magical well. The pulley is singing and the sun flickers in the trembling water in the bucket  - a well of light, a source of hope. Arising from faith. 'I am thirsty for this water' says the little prince and he is to drink first. After the pilot also quenches his thirst, the protagonist reminds him of his promise tot drow a muzzle for his sheep to keep it from eating the rose.The picture is finished - incompletey, as it turns out later - and the pilot senses that the little prince has secret plans. 

He learns that the anniversary of the protagonist's arrival on Earth is approaching, which is a perfect opportunity for him  to return to his rose on his asteroid over the desert. He will set off on his journey near the well, so he spends the night there.

The next day the pilot sees the little prince  sitting on top of the old stone wall (the division betwee hopen and love) near the well talking to a venomous serpent - whom he met upon arriving on Earth. His return home is possible with the ambiguous help of the snake. It is a terrible ordeal: he has to die or 'I shell look as if I were suffering.I shall look a little as if I were dying! from venomous snake bite. The pilot cannot stop the little prince plan. He is also preparing to go home as he succeeded in repairing the plane's engine(synchronicity).

The doctrines of the  religious traditions have long proclaimed the science of the 'golden death' and of 'dying to life' when an individual leaves behind, kills his eartly self with his  mundane leaves behind. 'I cannot carry this body with me. It is too heavy' sys the little prince. The physical death is only an anlogy for the 'death' of our earthliness, but the two can coincide. Here the story of the little prince  matches the Gospels descriptions of the mystery of Golgotha.

The text provide a horrific description of the crucifixionand the blood - drenched dread leading up tot it. Onehas to descend deep down to make the magnificent resurrection as complete and catharic as possible.The last words of the little prince  stress his responsibility towards his rose.

Then the sun-colored snake- with a flash of yellow - provides his healing venom for the tiny man seeking to leave Earth behind and go home. Since for the little prince, due to his innocence and purity, the snake bites is a loving kiss(after Mikhail Naimy)

The serpent plays a similar role to Judas  with his kiss in the mystery of Golgotha.Whitout it the mystical resurrection could not be completed. The little prince does not only go home to his asteroid,but enters the realm of Love.

Years after te events the pilot accounts from home thet: 'But I know that he did go back to his planet, because  I did not find his body at daybreak. It was not such a heavy body.... When darkness( fear, doubt, bleakness) vanishes over a NewDay  in the desert - the death row of life- the miracle of the Gospels is repeated: the body of  the resurrected disappears from Earth. Once from acave, now from the desert at night. This is a sign of transfiguration, of 'dying to life!

The sheep drawn for the little prince  has an enigmatic role in the tale. When the protagonist meets the pilot at dawn, he wakes him up withthis reques: 'If you please draw me a  sheep!' The astonishing request coming at an unexpected place and time from a surprising creature is a wake-up call for the sleeping man. It jolts him out of hid dream, his thoughts, his 'favorite' problems and given him a new perspective.

The sheep 'locked in' or hiding in a box is the little prince himself - thus it is no surprise that this is the drawing he likes - as the sheep is the earliest and most prominent symbol of Jesus Christ (of Gods lamb). As the tame, quileless animal is offerred in sacrifice in the faith of the Old testament, so is Jesus Christ offered in the miracle  of resurrection. The little prince also makes sacrifices for his rose, which is hidden inside him als een methafor of the sheep in the box.  This magical flower locked in his body is the heart of the rose and the ros of the heart - The Rose.

But why is the little prince worried that the sheep will eat his rose upon returning home? Another fear - doubt - joins this one,coming from the pilot in the epilog of the tale. He realizes that he forgot to add the leather strap to the muzzle he drew for the sheep, thus it is useless(the lack of attention and awareness). If the little prince forgots to shut his rose under the glass globe,the sheep can eat it in a second. The sheep is also a twofold symbol in this sense: it is a tame animal., but its teeth pose a threat to edible plants, even to yhose with thorns.

While wandering in the desert with the little prince - as a 'lamb' - was afraid that he might quarrel again with his rose, which is why he asked for the drawing as a protective shield. He could not have known what his self-sacrifice  will result in - what changes the phase of love will bring.

Upon returning from the desert the pilot did not pass the phase of faith, which means he sometimes falls back into disbelief. He sometimes thinks about the issue of the muzzle with optimism, sometimes  with despair. He asks the question, which is critical for many, based on his state of mind: 'Look at the sky , and ask yourselves: is it yes or no? Has the sheep eates the flower? And you will see how everything changes....

And thus the unfinished story of the little prince leaves us looking up at the sky and into ourselves, never leaving us and compelling us to ponder over it. In this sense it is similar to the closing formulae of folktales which urge the readers or listeners to utilize the message of the story in their lives - internally , not externally.

Ther is a logical deficiency in the tale regarding the danger of the muzzle's uselessness. Even if it was functioning, it would still depend on the little prince awareness to put it on the sheep at night. If it forgets, the sheep can eat the rose. If the little prince realizes that the muzzle is of no use, it will also depend on his awareness whether he forgets to shut his rose in the glass globe or not.

Either way, his awareness is crucial. Even more so because he, in fact, is the sheep. As he is the Rose as well.

One must believe in revelation,
as one who does not have experiences,
first has to believe in order to know and experience(....)
Where there is no reaction,
action inevitable stops(....)
But the more faith we have,
the  more revelation come,
or thruths, hidden in the dark,
now unfold,
and can only flourish by our trust.

- Karl von Eckhartshausen