Hermann Hesse, 1877 - 1962, Duitsland,boeddhistisch spiritueel  schrijver en dichter.

Boeken: Siddharta, Narziss en Goldmund, De Steppewolf, Het geluk van de liefde.

-----

'If I know what love is it is because of you.'

Liefde is een thema dat in het werk van Hermann Hesse een belangrijke plaats inneemt. Het leven krijgt pas zin enkel door de liefde. Hoe groter onze liefde en overgave is, des te dieper wordt voor ons de zin van het leven. Zijn streven : een samenleving waarin de mens geen kuddedier is en waarin hij zijn uniekheid mag houden.

Met geweld verlies je je geloofwaardigheid en gebruik je uiteindelijk dezelfde methoden, die je wilt bestrijden en daarmee bereik je niets. Geweld is het kwade en geweldloosheid de enige weg voor hen, die wakker zijn geworden. De aarde zal nooit een paradijs worden, je moet altijd op lijden en onderdrukking bedacht zijn, maar je mag nooit zelf bereid zijn om te doden.

De ideeen van Hesse zijn tijdloos, en spreken mensen aan die genoeg hebben van de oppervlakkige cultuur, het collectieve egoïsme en de rottigheid van de economische wereld.

In mijn sprookje Der schwere Weg, wordt beschreven, hoe je als jong mens veel dingen doet onder het motto 'Ich muss, ich muss', maar dat je in je leven om moet buigen naar 'Ich will, ich will'. Dan pas heb je het doel van je leven bereikt, maar het is een lange weg en de meesten gaan de weg nooit tot het eind, maar keren terug of slaan af naar zijpaden, die uiteindelijk verzanden.

Want deze weg is ongemakkelijk en stelt hoge eisen, terwijl de andere, brede weg naar de aanpassing, zoveel gemakkelijker is. Soms ben je voor die andere weg bestemd.

Wat is de zin van mijn leven, mijn lange weg?

Compassie. Compassie met de medemens, de belangrijkste eigenschap van Boeddha. Compassie  moet je ook hebben voor onbekende mensen, mensen van wie we direct of indirect afhankelijk zijn. De zin van van een mensenleven is het overwinnen van de dualiteit, de bevrijding uit de tegenstellingen, de complexiteit van de menselijke ziel, zodat je een toestand van eenheid creëert, van rust, waarin de spanningen van de wereld  zijn weggevallen.

Mijn opdracht in het leven is klein en beperkt: ik moet andere zoekenden leren hoe de wereld in elkaar zit en hoe ze zich daarin staande kunnen houden. Soms is dat alleen maar hen troost geven, dat ze niet alleen zijn. Ik kan dus slechts de waarheid en oprechtheid dienen en daarmee ook de schoonheid, want dat is er een uitingsvorm van.

De lange weg is het bereiken van de hoogst bereikbare fase van volkomenheid, het een metafysisch punt., waarbij de dualiteit is samengesmolten tot eenheid, het is zijn en niet-zijn, sterfelijk en onsterfelijk. Heen en weer tussen de beide polen van het leven; tussen de beide grondpeilers van de wereld en ik wil proberen de beide levenspeilers van de wereld en de beide levenspolen naar elkaar toe te buigen. 

Maar dat laatste zal me nooit lukken. Toch is er een duister bevel in mijn binnenste om steeds weer te proberen, het is de drijvende kracht van mijn leven. De weg is lang en zwaar, soms ga je op vleugels, dan lukt alles, vaak mislukt de poging om van 'Ich muss' naar 'Ich will' te komen, doordat je verkeerde keuzes maakt, doordat je ineens het leven ziet als een absurditeit, waarin  ke als een Sisyphefiguur bent gedwoongen steeds maar weer dezelfde dingeb te doen.

Daar moet je tegen rebelleren en dan word je toch een gelukkig mens. En somms walg je van de schijnheilige maatschappij en voel je je een anti- held. En toch wil ik steeds weer de mens dienen om op dat ene punt te komen. Als dan mijn tijd is gekomen om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen, zal de eeuwige gerechtigheid datgene wat ik als mens in het leven heb gepresteerd niet met een vaste maat meten, maar met mijn persoonlijke en unieke maat.

Er zal worden gevraagd: 'Ben jij ook werkelijk de Hermann Hesse geweest en geworden, voor wie jij de talenten en erfelijke eigenschappen hebt meegekregen? Dan kan ik hoogstens zeggen: 'Nee, ik ben het niet geworden, maar ik heb het tenminste naar mijn beste vermogen geprobeerd.

Ieder van ons heeft een taak en een erfenis meegekregen, talenten en gebreken en dit alles samen is hij en dit unieke, moet hij beheren en ten einde leven, laten rijpen en ten slotte min of meer volledig teruggeven. Het komt dus niet op een objectieve prestatie aan, maar dat je, wat je is meegegeven in je leven zo zuover ten uitvoer brengt.

Duizenden verleidingen en verstoringen kunnen je van deze weg afbrengen, maar de grootste verleiding is, dat je heel iemand anders wilt zijn, dan je bent en dat je idealen volgt, die je niet kunt bereiken en niet bereiken moet.Maar dan kom je er toch steeds weer achter, dat je het met je eigen talenten en gebreken moet doen en dat je tevreden met je zelf moet zijn. Dan pas ben je in harmonie met de wereld.

Wees dus altijd jezelf  in de zin van het Indische tatvtwam asi, het Chinese Tao en het christelijke 'heb je naaste lief zoals jezelf'. Het is niet alleen een leidmotief in je jeugd, maar ook als je in de tweede helft van je leven bent terecht gekomen en je, vaak tot je verrassing, andere krachten van jezelf ontdekt. Wees jezelf, niet in een toekomst, maar morgen, vandaag.

Er zijn nog andere mensen, die in stilte werken aan hetzelfde en uitvoeren. De stem van je innerlijk kan ingaan tegen wetten en heersende opvattingen. Wie dat niet kan, zoekt zijn heil bij instanties die kant en klare programma's en recepten hebben. Zij kiezen  uiteindelijk niet voor de lange en mooiere weg, die naar een eigen leven en zingeving voert, maar keren terug of slaan af.

In indtitities ontbreekt de vrijheid van geest, omdat elk van zich de beste vindt en de anderen als dwaalleren afdoet.  Voor deze weg heb je geestelijke moed nodig. De zin van mijn leven ligt in de verdediging van de persoonlijkheid, van het individu tegenovet de staatm de school, de kerken, tegenover alke soorten collectieven, de massa.

Het brootste deel van de mensheid is niet erg gedifferentieerd en heeft weinig talenten, heeft geen eigen leven en denkvermogen, maar leeft en handelt als massa en dat zal altijd zo blijven.

Hoe sneller de mensheid zich vermenigvuldigt en hoe meer technische middelen ze bezit, hoe meer ze vervlakt en tot een gelijkvormig collectief wordt. De mens in de massa heeft alleen als opdracht zich zo geruisloos mogelijk aan te passen en zijn persoonlijke verantwoordelijkheid tot een minimum terug te schroeven.

Een individualist ziet, hoort, voelt en denkt nauwkeuriger en gevoeliger, met meer nuances, maar hij is ook eenzaam en aan veel gevaren blootgesteld aan zal nooit het geluk van de verantwoordingsloze massa smaken. Hij moet zijn leven in dienst van zijn vervolmaking, van zijn zelfwording stellen en daarmee dient hij tegelijktijd de mensheid, want alle culturele waarden, godsdienst, kunst, filosofie etc., ontstaan op deze lange weg.

De individuele mens kan dus wel een advocaat gebruiken tegen de bedreigingen en afwijzingen. Het gaat niet om de verstoring van ordeningen en bindingen. Want dan zou een menselijke samenleving niet mogelijk zijn en niet om verafgoding van het individualisme, maar om een samenleving, waarin de mens geen kuddedier is en waar hij zijn uniekheid mag houden.

Oh, love isn't there

To make us happy

I believe it exists

To show us how

Much we can endure.

--------

Often it is the most

Deserving people

Who cannot help

Loving those who destroy

Them.

-------

When you like someone,

You like them in spite of their faults.

When you love someone, you love

Them with their faults.

---------

You know quite well, deep within you, that there is a single magic,

A single power, a single salvation....

And that is called loving well,

Then, love your suffering.

Do not resist it, do not flee from it.

It is your aversion that hurts, nothing else.

We are sun and moon,

Dear friends; we are sea and land,

It is not our purpose to become

Each other; it is to recognize each other,

To learn to see the other and honer him for 

What he is: each the otber's opposite and complement.

--------

As a body everyone is single,

As a soul never.

-------

No permanence is ours

We are a wave that flows to fit

Whatever form it finds.

--------

I have always believed, and I still believe,

That whatever good or bad fortune may come

Our way we can always give it meaning and

Transform it into something of value.

--------

My real self wanders elsewhere,

Far away, wanders on and invisibly

And has nothing to do with my life.

-----

There is no reality except the one contained within us.....

That is why so many people live such on unreal life.

They take the images outside of them for reality and never

Allow the world within to assert itself.

--------

I wanted only to try to live in accord with the promptings

Which came from my true self.

Why was that so very difficult?

--------

'When  someone seeks, said Siddharta,' then it easily happens that this eyes see only the thing that he seeks, and he is able to find nothing, to take in nothing because he always thinks only about the thing he is seeking, because he has one goal, because he is obsessed with his goal.'

Seeking means: having a goal. 

But finding means: being free, being open, having no goal.

------

I have been and still am a seeker, but I have ceased to question stars and books; I have begun to listen to the teaching my blood whispers to me.