I hear a voice calling
Calling out for me.
These shackles I've made 
in an attempt to be free.
Be it for reason, be it for love
I won't take the easy road

Something good comes with the bad
There's hope, there's a silver lining
I hear a voice calling
calling out for me.
I try to keep on keeping o,
show me my silver lining.

-First Aid Kit   album: Stay gold

Luisteren of je een authentieke stem hoort vereist dat je tijd doorbrengt met contemplatie, stilte en gebed. En je moet door de niet authentieke stemmen die in je hoofd babbelen, lawaai maken en afleidingen  creëren. Iedereen heeft op het een of andere moment wel eens gezegd dat hij innerlijke leiding  volgde, terwijl in feite zijn eigen wil achter zijn daden zat.

Word je bewust van de stem van je ziel. Dit zal zelfbedrog moeilijker maken. De ziel is een meedogenloze vertegenwoordiger van God. Nadat je die eenmaal hebt gehoord, kun je die verbinding nooit meer uitzetten.

God komt op veel manieren in je leven en goddelijke interventies behoren ongetwijfeld tot de meest heilige en mysterieuze. Dit zijn daden van mystieke intimiteit. Deze interventies kunnen zich in oneindige verscheidenheid manifesteren - subtiel, zoals wanneer je een licht, snel stemmetje in je hoofd hoort dat zegt: 'Zeg dat niet,' of: 'Zeg dit.' Of zichtbaar, alsof je echt een gedaante ziet die tegen je praat. Waardeer dit alles.

Het zien van God in details van je leven helpt je te herkennen dat er voortdurend daden van goddelijke interventie voorkomen. Ook helpen ze je een mystiek kijken te ontwikkelen - een doelbewuste gewoonte om God te zien in de niet-geplande ervaringen van je leven. Waardeer deze elke dag en houd er een verslag van bij in je spirituele dagboek.

God speaks to his friends whenever He wants,
all times and places are suitable for prayer.
In the garden, as much as in the church,
you can pray,
you can unite yourself with him and hear His voice.

- St Emillie da Rodat  (1787 - 1852)

God verlangt ernaar met ons te communiceren. Communicatie en relatie horen zo bij het wezen van God, dat we niet kunnen volhouden dat Hij ooit is opgehouden met spreken. Door woorden schiep Hij de hemel en de aarde. Hij spreekt heel direct en persoonlijk, met stille stem.

Gods stem horen, vraagt om een luisterende houding. En het vraagt oefening:

1.Stel God de vraag: 'Is het een woord van U.'

2.Leg het langs de filter van de Bijbel ,Koran, Bhagavad Gita; Die staan vol van voorbeelden hoe God aankijkt tegen allerlei zaken.

3. Stel je zelf de vraag: 'Is het wijs? Gods leiding is zelden strijdig met de algemene wijsheidstests.

4.Past het bij wie je bent als mens?

5. Hoe denken de mensen op wie jij vertrouwd erover? Volg de lijn van Spreuken 11: 14 dat er wijsheid is in de veelheid van raadgevers.

Maar dan ben je er nog niet, het kan zijn dat God zwijgt. Gods stille stem gaat over het alledaagse niet het bijzondere of buitengewone.

Je bent niet de eerste die deze vraag stelt. Samuël hoorde de stem van God, maar herkende hem niet totdat hij er door Eli op werd gewezen. Gideon ervoer een lichamelijke openbaring van God maar twijfeld nog steeds over wat hij gehoord had, zelfs zo sterk dat hij om een teken vroeg, en dit niet één keer maar drie keer.

Wanneer we Gods stem proberen te horen, hoe kunnen we dan weten of Hij inderdaad  degene is die tot ons spreekt? Op de eerste plaats hebben wij iets dat Gideon en Samuël niet hadden. Wij hebben de volledige Bijbel, het geïnspireerde Woord van God, zodat wee kunnen lezen, kunnen bestuderen en erover kunnen mediteren. God zal je nooit in een richting sturen of leren aan wat Hij ons in ZijnWoord leert en belooft.

Op de tweede plaats moeten we Gods stem kunnen herkennen om hem te kunnen horen. Jezus zei: 'Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij'.

Het boek Exodus vertelt hoe God op de berg Sinaï aan Mozes verscheen in de glans van zijn glorie: de hele berg schudde heftig. Mozes sprak en de stem van God antwoordde hem in de donder en de bliksem. Heel het volk luisterde  en was met ontzetting geslagen voor de macht en de majesteit van God. Hoewel de geschiedenis van Israël  meerdere van zulke godsverschijningn heeft gekend, openbaarde God zich toch meestal op andere manieren aan zijn volk: niet in een lichtflits, maar in de stilte, in het donker.

Eeuwen na Mozes gaat de profeet Elia, op de vlucht voor koningin Izebel en gedreven door Gods geest, op zijn beurt op weg naar de heilige berg.Verscholen in een grot aanschouwt de profeet dezelfde tekenen als in de goddelijke openbaring in Exodus: de aardbeving, de zware storm, het vuur. Maar daarin was God niet. Na het vuur, zegt de schrijver, kwam 'een suizen als van een zachte bries'. Elia bedekte zijn gezicht met zijn mantel en ging God naar buiten tegemoet. Toen klonk de stem van God. De Hebreeuwse tekst zegt letterlijk  dat 'hij het suizen of de stem hoorde van een zachte stilte.' De schrijver geeft een paradox aan , dat de stilte niet leeg is maar gevuld maar gevuld met Gods aanwezigheid.

God blijft soms zwijgen, schijnbaar onbewogen en onverschillig voor ons lot, omdat hij zich een toegang wil zoeken in onze ziel. Dit is de enige manier om te begrijpen waarom Hij bijvoorbeeld toeliet dat Jozef moest lijden in zijn onzekerheid over de onverwachte zwangerschap van Maria, terwijl Hij alles op een andere manier had kunnen 'programmeren'. God bereidde  Jozef voor op iets groots.

Hij 'verstoort de vreugde van zijn kinderen nooit, behalve om hen voor te bereiden op een betere en rijpere vreugde.' Ignatius van Antiochië schreef dat 'hij de woorden van de Heer begrepen heeft, zijn zwijgen begrijpt omdat de Heer gekend wordt in Zijn stilzwijgen.'

Het zwijgen van God is vaak voor de mens de 'plaats', de mogelijkheid en de voorwaarde om naar God te luisteren in plaats van alleen maar naar zichzelf. Zonder de zwijgende stem van God in het gebed 'sluit het menselijk ik zich uiteindelijk in zichzelf op en riskeert het geweten, dat de echo zou moeten zijn van de stem van God, te worden herleid tot de spiegel van het ik, zodat de innerlijke samenspraak tot een monoloog wordt die wel duizend zelfrechtvaardigingen toelaat.'

De Bijbel laat ons vaak zijn stilte, zijn verwijdering zien als een gevolg van de ontrouw van de mens. Deze zonde, de ontrouw van de mens aan God, is als een sluier die God bedekt  en ons belet Hem te zien; het is als een geluid dat belet Hem  te horen. God wacht dan geduldig, achter dat scherm dat we opzetten tussen Hem en ons, wachtend op een geschikt moment om ons opnieuw tegemoet te komen. 'Ik ben niet kwaad meer op u. Nee, ik ben genadig.'

God zwijgt dus niet. Het is eerder zo dat wij Hem geen kans geven te sprekenof niet naar Hem te luisteren omdat er te veel lawaai is in ons leven. 'Er is niet alleen een fysieke doofheid die de mensen voor een belangrijk deel afsnijdt van het sociale leven. Er is een slechthorendheid ten opzichte van God, waaraan we juist in deze tijd lijden. Wij kunnen God niet meer horen, omdat de frequenties die onze oren bereiken te talrijk zijn. Met deze doofheid ten opzichte van God verliezen wij ook ons vermogen tot Hem en met Hem te spreken. Zo ontbreekt ons de wezenlijke waarneming. Onze innerlijke zintuigen dreigen af te sterven. Met dit verlies aan waarneming  wordt echter ook de reikwijdte van onze betrekking tot de werkelijkheid drastisch en gevaarlijk beperkt.

Toch gaat het er soms niet om dat de mens doof is voor God: het lijkt er eerder op dat Hij niet luistert, dat Hij passief blijft. Het boek Job laat bijvoorbeeld zien hoe ook de gebeden  van de rechtvaardigen in tegenslagen een tijdlang zonder antwoord van God kunnen blijven.'Nog maar een half woord vernemen wij' Job 26, 14.

Onze dagelijkse ervaring laat ook zien in welke mate de behoefte om een woord of hulp van God teontvangen soms als het ware in het luchtledige blijft hangen. De barmhartigheid van God, waarover de Heilige Schriften spreken, kan moeilijk waar te nemen zijn voor iemand die pijnlijke omstandigheden meemaakt, getekend door ziekte of onrechtvaardigheid, waarin zelfs zijn gebeden geen enkel antwoord lijken te ontvangen.

Wij hebben vaak de indruk dat God ons eigenlijk is ontsnapt. Hebben we het idee dat de realiteit van God verder weg is dan ooit? Als antwoord op het gebed van Jezus in Getsemani werd een engel gestuurd  om hem te troosten maar niet om Hem te bevrijden van de aanstaande folteringen. Het lijden van de mens mag nooit worden begrepen als een teken van afwijzing door God en evenmin zijn stilte als een teken van afwezigheid of verwijdering.

Is het niet zo, als we hier rustig over nadenken, dat we Gods aanwezigheid gemakkelijk te gewoon zouden vinden, als Hij voortdurend onze problemen op zou lossen? 'De stilte is in staat om innerlijke ruimte te maken in het diepst van onszelf, om er God te laten wonen, zodat Zijn woord in ons blijft, onze liefde voor Hem wortel schiet in onze  geest en in ons hart en ons leven bezielt.'

De mens die zoekt en vol vertrouwen bidt in de moelijkheden, bevrijdt zich van zijn zelfgenoegzaamheid; hij brengt zijn innerlijke hulpbronnen tot ontplooiing hij  ziet zijn relaties met anderen in onderlinge eenheid groeien. Het zwijgen van God, het feit dat Hij niet altijd onmiddellijk ingrijpt om de zaken op te lossen zoals we het zouden willen, zet de dynamiek  van de menselijke vrijheid in beweging; het spoort de mens aan om zijn eigen leven of dat van anderen in handen te nemen, met hun concrete noden. Daarom is het geloof 'de kracht, die zonder woorden en zonder lawaai, de wereld verandert en omvormt in het Rijk van God, en is het gebed de uitdrukking van dat geloof... God kan niets veranderen zonder onze omkeer , en onze echte omkeer begint met de 'schreeuw' van de ziel, die smeekt om vergeving en verlossing.'