' Geloofd zij God, dat dit touw er hangt en dat genade en mededogen met elkaar verstrengeld zijn', Rumi ons herrinnert ons aan het feit dat de hele schepping door genade en mededogen tot bestaan wordt gebracht. Rumi gebruikt in de context van zijn ghazals* een veelheid aan betekenissen voor het woord genade, zoals: goddelijke goedgunstigheid, het opschorten van het oordeel, bescherming, vertrouwen, mededogen, naderbij treden, naar zich toe trekken, subtiliteit, vriendelijkheid, vrijgevigheid en welwillendheid, om er een paar te noemen.

Genade wordt een bron van hoop en bemoediging voor ons wanneer we te maken krijgen met de problemen en uitdagingen waarvoor het dagelijks leven ons stelt. Dit touw van genade en mededogen herinnert ons eraan dat dit touw dat ons vanboven af wordt aangereikt een moment is van ontwaken tot de tegenwoordigheid van God in ons leven.

Alle situaties die me aangereikt  worden, alle tegenstrijdigheden die me in de war brengen, alle botsingen met andere mensen, alle houdingen, gedachten, tradities, hartstochten en karakters worden door dit touw van genade veroorzaakt om in mij deze kwaliteit van genade en mededogen op te wekken.

* ghazals zijn verzen

Bij het krieken van de dag
verscheen er een maan aan het zwerk,
ze daalde uit de hemel af en blikte op ons neer.

Als een havik die tijdens de jacht een vogel grijpt
pakte ze me op en voerde me omhoog.

Ik keek naar mezelf, maar zag mezelf niet meer,
want in die maan werd - door genade-
mijn lichaam tot ziel.

Toen ik in de ziel reisde, zag ik enkel de maan -
zodat het geheim van de eeuwig manifesterende God
zich geheel voor mij ontsloot.

De negen hemelsferen verdronken in die maan,
het scheepje van mijn wezen verdronk geheel in zee.

De zee zwol aan en het intellect stak de kop weer op -
zo gebeurde en zo ging het.

Die zee schuimde en in elke schuimvlok was iets
dat vorm aannam en tastbaar werd.

Op een teken van die zee
smolt iedere schuimvlok van het lichaam
en liet zich door de zee meevoeren.

Zonder de vorstelijke rijkdom
van Sjams al-Haqq van Tabriz
kan niemand de maan aanschouwen of de zee worden.

- Rumi

Alleen de zon, pal boven je, doet je schaduw verdwijnen. Ook de maan is een terugkerend symbool in het werk van Rumi. 'Ik ben de maan, je zult mij elke dag zien met een nieuw gezicht', schreef hij.

------

's Nachts open ik het raam en vraag de maan om te komen en druk zijn gezicht tegen het mijne.
Adem mij in.
Sluit de taaldeur en open het liefdesvenster.
De maan zal de deur niet gebruiken
Alleen het raam.

--------

'Oh hemel, zonder mij, niet veranderen,
Oh maan, zonder mij niet schijnen,
Oh de aarde, zonder mij, groei niet,
Oh tijd, zonder mij, ga niet.
Oh, je kunt niet gaan, zonder mij.'

--------

Maanlicht overstroomt de hele lucht
van horizon tot horizon;
Hoeveel het je kamer kan vullen,
hangt af van de vensters.

-----------

 Meer gedichten en citaten: Pinterest Rumi citaten