Wanneer men zijn voedsel van de Hemel ontvangt waar heeft men dan nog de mensen voor nodig?

Mystagogie is het proces van geloofsvorming; een inwijding in de geheimen. Er  is ook sprake van een mystagogische functie van het moederschap van God en het geestelijk moederschap  deze komen we tegen bij Augustinus, Johannes van het Kruis, Paulus ,Jesaja 66: 7- 13 en Hildegard van Bingen. De nadruk ligt dan niet zozeer op het Woord, maar op de Geest  Die gaven schenkt, eeuwige voeding voor geestelijke mensen.

Augustinus nam het goddelijk moederschap op in de werkelijkheid van God.Hij heeft moeder Wijsheid verbonden met een voedend aspect van  God. Er is dan sprake van twee heilswegen: die van de Wijsheid en die van Maria.De ene houdt dan verband met het voedende, pedagogische aspect van God: een correctie op de eenzijdige nadruk in de Christelijke traditie op de verlossing door de godheid van Christus, de andere wijst op de menswording van Jezus Christus, door Maria gebaard.

God wordt mens, opdat de mens opgenomen kan worden in het goddelijke leven. Dat is genade. De gedachte van Christus als moeder en wijsheid is in de Oosterse kerk veel meer bewaard gebleven dan in het Westen. Je moet het voedende aspect van God, de heilsweg van moeder Wijsheid niet koppelen aan de drieeenheid. De Wijsheid is als een moeder, die de vaste spijzen die ze gebruikt omzet tot melk voor nieuwe gelovigen.

De Godsnaam wordt verbonden met 'vermogens' van het moederschap, zoals de borsten en de moederschoot. Augustinus werk heeft veel beelden van  het geestelijk en goddelijk moederschap, symbolen die verwijzen naar moederlijke ervaringen, zoals conceptie, zwangerschap, baren, zogen, voeden en de groei- fasen van peuter naar kind (door melk en brood).

Johannes van het Kruis beschrijft aan de hand van de metafoor 'spenen' de verschillende fasen van de opgang van de ziel naar God. Geroepen tot zelfstandigheid vindt de ziel haar weg naar een intense verbondenheid met God, waarbij God zelf zeer pedagogisch de mens bij dat zoeken begeleidt en tegemoet treedt. Gespeend tot aan de dood voorbij. God als Barende en Voedende maakt zich kenbaar maar ontwent je ook via deze ervaringen. Deze ervaringen gaan met je mee en trekken een spoor door je leven.

Het ontmoeten van een tweelingziel is een groots moment op je spirituele pad. Zo niet pas het begin. Je krijgt een voorproefje van een liefdesgevoel waar je naartoe mag groeien in je leven. Een gevoel dat bereikbaar wordt als je je hart gaat openen.

Hiermee is het startsein gegeven om jezelf los te gaan maken van alle onderliggende patronen die je van dit gevoel in je leven weerhouden. Je mag aan de slag; loskomen van je angsten en conditioneringen. Oude pijnen verwerken. Patronen doorbreken. Loskomen van overtuigingen die jou ervan weerhouden op een vreugdevolle en liefdevolle manier te leven. Loskomen van alles wat jouw hart doet sluiten.

Aardse vreugde; je mag een leven gaan creëren waarin je je werkelijke verlangens gaat toelaten. Je mag gaan nadenken over wat jij eigenlijk in je leven zou willen en op onderzoek uitgaan wat jou daarvan weerhoudt. Het is een proces van vallen en opstaan met momenten lukt het en dan opeens weer helemaal niet. En dat komt omdat er steeds een laagje van de ui wordt afgepeld. Je ontmanteld een illusie in jezelf, leeft op, voelt liefde en dan komt de volgende laag en lijk je weer terug te vallen.

Het is het doel om je hart te openen. Je kwetsbaarheid te omarmen en hiervan niemand de schuld te geven. Het verdwijnen van je liefdesgevoel is simpelweg een reactie op het sluiten van je eigen hart als gevolg van een geraaktheid. Je hart sluit zich om je te beschermen tegen oude pijn. Er wordt een oud verhaal in je geraakt.

Als iemand je raakt, probeer dan te voelen waar die je raakt en op onderzoek uit te gaan. Heeft de ander het slecht met me voor of is het mijn eigen angst? Waarom voel ik dit? Wat raakt de ander in mij? Welk gedrag ben ik geneigd te volgen? Helpt dit gedrag mij in waar ik naartoe wil? Wat denk ik over die ander? En over mezelf? Is dit eigenlijk wel waar? Of manipuleert mijn eigen geest mij volgens oude denkbeelden?

Iedere keer dat je een dergelijk gevoel weet te tackelen, kan je hart weer iets meer open en zal je meer liefde voelen dan voorheen. In de eerste plaats voor jezelf en daarmee automatisch ook voor de ander. En in die staat, in een staat van werkelijke liefde, kun je goede beslissingen nemen voor jezelf. Verbindingen met anderen laten groeien naar een vorm die past. In welke relatie dan ook.

Het grootste cadeau  dat je elkaar  te brengen hebt is contact maken met het potentieel van jezelf in het voelen van onvoorwaardelijke liefde. En, het vanuit liefde leren communiceren met een ander. Ook als er angst opspeelt. Liefde en angst leren onderscheiden van elkaar. De grootste les voor jezelf die in een tweelingzielliefde verscholen ligt is ' kiezen voor jezelf'.

Het is de uitdaging om je aardse verlangens in de gaten te houden. Het goed voor jezelf zorgen en jezelf liefhebben. Om de ander te zien voor wie hij werkelijk is. Maar vooral ook voor jezelf. Niet alleen de ziel te herkennen, maar ook de persoonlijkheid en gedragingen erbij te pakken. En hierin voor je eigen leven te kiezen.

En dit is dan ook de allermoeilijkste opdracht!