'Hoe steviger de banden met de hemel worden aangehaald,

hoe vaster de grond onde je voeten.'

- Tu Weiming

' Het is waar dat we allen voorbeschikt zijn, maar dan wel voorbeschikt tot het geluk van de Schepper zelf.'

- Florence Nightingale

Haar theologie: Suggestions for Thought, is verweven met haar leven en werk als verpleegkundige. De aanleiding om eraan te beginnen was haar ontdekking, dat velen vervreemd waren geraakt van het christelijk geloof. Ze werden niet berekt door de kerk, die defensief reageerde op nieuwe ontwikkelingen in de wetenschap en theologie. Ze zocht naar een benadering van het geloof die zowel een beroep doet op het verstand als aan de intuïtie en emoties.

Haar spiritualiteit bestaat uit twee verschillende lijnen die ze als aanvullend zag. De ene is de rationele benadering, waarin ze met behulp van de wetenschap zoekt naar de tekenen van Gods orde in de wereld( de natuurwetten); de andere lijn is een innerlijk zoeken naar eenheid met God.

Voor haar is er geen tegenstelling tussen wetenschap en geloof. Werken in overeenstemming met de orde van God is met hem meewerken, in groeiende bewustwording en eenheid met hem. Gods bedoeling is niet dat hij ons zou geven waarom wij vragen, maar dat de mensheid het voor de mensheid zou verwerven.

Verlossing is geen plaats of tijd. Ze is een toestand die zich voortdurend ontwikkelt, maar er altijd hier is. In de Schrift wordt ze 'leven' genoemd.Alle passages waarin onze Heer of Paulus het woord ''leven' gebruiken, dan wordt het steeds in deze betekenis gebruikt: als iets wat nu is, als een verlossing niet in de toekomst, maar hier.

Er is een plan waarin heel die wonderlijke orde van God elk mens tot volmaaktheid, verlossing(bevrijding), eeuwig leven - noem het zoals je wilt- brengt. Een betere wereld; stel dat deze wereld de betere wereld is. Maar hoe zou dat kunnen? Als de goddelijke leiding erop uit is om door middel van Gods orde elk van ons in eeuwigheid tot volmaaktheid te brengen, is dan niet elke fase van deze eeuwigheid een 'betere' wereld, de beste van alle werelden?

Volmaaktheid, verlossing, leven, eeuwig leven zijn alle synoniemen. Weinig mensen vinden dit leven verlossing of volmaaktheid, toch zijn we allen bestemd om volmaakt te worden. Volmaaktheid komt voor menselijke schepselen neer op het oneindige vermogen tot vooruitgang. Gods leiding bestaat uit een orde waardoor mensen onophoudelijk vooruitgang boeken.

De mensheid, niet altijd de individuele persoon, verschaft de middelen en de prikkels tot oneindige vooruitgang. Waarom zouden we dan wanhopen? Behoort ons niet de hele eeuwigheid toe?

Florence wilde dat wij door onderzoek en experimenten zouden ontdekken wat bijdraagt aan genezing en geluk. Ze wilde dat wij de omstandigheden waarin wij leven niet als onveranderbaar zien.Ze verbaast zich erover dat de meeste mensen niet echt van het leven leren.Hoewel ze lijden, leren ze niets, veranderen ze niet. Zouden ze hun leven opnieuw kunnen beginnen, dan is hun grootste wens om het precies weer zo te doen. Hetzelfde geldt voor landen en volken: ze veranderen nauwelijks.

Daarom zegt ze, heeft de mensheid 'verlossers' nodig.Die bevrijden de mensheid van intellectuele dwalingen of sociale en morele gebreken. Zulke verlossers herinneren ons eraan dat we niet in de modder van onwetendheid vast hoeven te blijven zitten. Hun verschijning en daden zijn nooit geïsoleerde gebeurtenissen.

Alle grote ontdekkingen en prestaties zijn het resultaat van de Geest van God die voortdurend werzaam is in mensen en omstandigheden, Het wrrk van een verlosser is daarom afhankelijk van de ' gegroeide en groeiende ervaringen van de mensheid.'

In heilige geschriften treffen we het denkbeeld aan dat God danst. Goden worden vaak als dansend voorgesteld. Maar in de manier waarop wij naar dingen kijken moet je steeds plechtig respect betonen, muisstil blijven in een godsgebouw, en de hemel verhoede dat je ook maar even lacht.

Waarom zou je niet lachen?

Zal God daar onzeker van worden?

Alsof lachen het betwisten van zijn macht zou zijn?

Kunnen we het idee van het universum als iets wat speels is aanvaarden?

Als niet al te serieus?

Stel je het universum voor als een kind dat vraagt: ' Wil je met me komen spelen ?' En we voelen enige aarzeling, enige twijfel... Ook wij zijn een kind, en we denken niet dat we met het universum horen te spelen. Speelsheid is waar het om gaat, niet de serieuze reden. Mensen worden vreselijk dwangmatig wanneer ze dingen doen die ze denken te moeten doen; ze denken dat het in orde brengen van de patronen van hun leven een soort plicht jegens anderen of schuld aan anderen is. 

Dat is het probleem.We hebben het denkbeeld in onze ervaring opgenomen dat het bestaan schuldgevoelens is. Je kunt mensen geen waardering ontlokken door hun schuldgevoelens te bezorgen. Het schuldspel is vaak een ongelooflijke komedie en oneerlijk. Mensen geven niet toe dat ze een spel spelen- vooral wanneer ze een spel spelen met jou- zijn ze niet eerlijk.

Het bestaan is niet alleen maar spel. Als je ontwaakt bent, leer je een bepaald geheim: het universum is ook een gordijn, een sluier; we krijgen niet het hele beeld te zien. Het is  de sluier die verbergt, speel een striptease met de sluier en weet dit: je doorgrondt het nooit helemaal.

Ontwikkel een bepaalde levensstijl -   een houding tegenover het leven. Luister, dingen zijn niet wat ze lijken. Laat je niet voor de gek houden. Er is een groot bedrog aan de gang, en je bent er allemaal bij betrokken. Dat moet je weten, dan kun je ervan genieten.

Mensen doen veel dingen om hun leven ellendiger te maken. Om blijdschap te verspreiden moet je blij zijn. Je doet dat niet door blij te lijken. Iemand die nadenkt over allerlei dingen en gefascineerd wordt door mensen en het leven wordt een fascinerend persoon. Met andere woorden hoe meer je bij de buitenwereld betrokken raakt, des te meer wordt je verrijkt.

Daar zijn geen cursussen voor, daar zijn pauzes voor nodig, om verrast te worden

God straft niet, kan niet straffen.

Maar de mens zelf is het die zich dit kosmische geheel onmogelijk maakt.

God gaf ons alles en wij zijn uit dit proces geboren.

Mijn God, wanneer gaan wij voelen, dat u niets dan liefde bent?

God geeft het innerlijke leven steeds meer en wij kunnen ons dat eigen maken.

'De sterrenkunde laat geen ruimte voor meer dan een goddelijke troon.'

Florence Nightingale was geen theïst in de zin dat ze geloofde dat God naar believen ingrijpt in ons leven. Een dergelijk godsbeeld is te veel toegesneden naar de angsten en behoeften van mensen  en houdt  religieuze normen en tradities in stand die ten koste gaan van anderen. 

Haar beeld van God is, zoals bij veel mystici; Hij is de bron van het goede, ware en schone. Haar godsbeeld heeft iets zuivers en recht door zees. Waarheid is niet iets wat wij creëren , maar is objectief en onafhankelijk van de mens.

Tegelijk is God voor haar heel dichtbij. Hij is 'persoonlijk in ons welzijn geïnteresseerd'. Ze was geraakt door de woorden van Franciscus van Assisi die God ' kleine grappige geluidjes' hoorde maken als een moeder die haar kind aanhaalt, bemoedigt en waarschuwt. Vanwege ons beperkte denken en de hardheid van ons hart is het niet gemakkelijk te geloven dat God ons bemint, maar als dat besef ons hart doordringt' zijn we werkelijk bevrijd' en zullen we op onze beurt liefhebben.

Leven zonder de waarheid te zoeken kwam voor haar neer op tevreden zijn met onwetendheid- de bron van alle kwaad. Ze vond het pijnlijk dat mensen zulke verschillende godsbeelden hebben. En hoeveel religie is er niet zonder beleving? Ze verzuchtte dat het woordje 'god' zoveel dingen kan betekenen die er strijdig mee zijn, dat het misschien maar beter is om het te vervangen door ' Geest van gerechtigheid'

. Hoe dan ook, Gods goedheid was fundamenteel in haar denken. Daar hangt heel ons vermogen om volmaakt te worden van af. Het gaat niet om allerlei leefregels maar om God, die mensen van binnenuit onweerstaanbaar inspireerrt om tot hun recht te komen, in overeenstemming met zijn orde.

Jezus predikte een verlossingsleer, een innerlijk Koninkrijk, dat door een anderewijze van 'kijken' en middels genade (Pinksteren) verkregen kon worden. Dat zag hij als doel van zijn komst. Deze verlossingsleer laat zich vergelijken met die welke de mystieke kern uitmaken van andere wereldfilosofieën, c.q.religied, zoals die in het boeddhisme en in het hindoeïsme.

Men kan zich dan ook de vraag kunnen stellen of het huidige christendom de betekenis van de komst van Jezus wel op de juiste wijze heeft geïnterpreteerd. De mystieke variant is binnen de orthodoxie niet gewenst en blijft veelal onzichtbaar. En naarmate de verstandelijke vorm van kennisname van de ons omringende wereld toeneemt , neemt die, welke door ervaring wordt verkregen, af. We lezen ons leven compleet.

Wij lezen hoe wij de waarheid moeten vinden. Wij zoeken die met ons verstand en wenden ons af als de mystici  ons voorleggen dat de vrede die wij zoeken ons verstand te boven gaat. Tevreden hebben we de waarheid in pacht, maar we ervaren die niet. Want door het begrijpen wordt het ervaren  overbodig!!!

De mysticus Johannes van het Kruis zegt hierover: ' Alles wat men zich door de voorstelling kan verbeelden en door de rede in dit leven begrijpen en zich denken kan, is en kan zelfs  in de verte geen middel tot eenheid met God zijn.'

En naarmate het verstand dus vooruit loopt op de ervaring, vormt ze haar eigen werkelijkheid. Zo ook met het Koninkrijk der hemelen. Het ervaren van God maakt plaats voor onze mening over hem. Dat is trouwens ook wel lekker rustig. Want stel dat de ervaring anders uitpakt dan hetgeen wij naar tevredenheid aan kennis over Hem  hebben  verzameld?

Bijvoorbeeld zo'n onveilige situatie als de ervaring die Paulus had bij Damascus. Ideeën over God blijven hun eigen vormen aannemen. Zij worden niet getoetst of gecorrigeerd door ervaring. Waar hoor je dat God voortdurend mijn wereld letterlijk tot leven brengt en zelden leer je dat het eeuwige leven Nu volop aanwezig is.

'Van belang is niet het louter leren over -, maar het ervaren van God.'

- Thomas van Aquino