Teresa schreef De innerlijke burcht om anderen te leiden naar een bewuste relatie met God. Tegenwoordig zijn veel mensen geneigd te zeggen dat ze toegewijd zijn aan het leiden van een bewust leven, zonder directe spirituele implicaties en zonder dat iemand zich tot een bepaalde God of spirituele training verplicht.

Dit laat mensen vrij van serieuze spirituele verantwoordelijkheden, zoals een dagelijkse spirituele praktijk. Vaak bevat dit doel om een bewust leven te leiden het vaste voornemen om gezond en bekrachtigd te worden, waarbij er altijd naar wordt gestreefd ontevredenheid en ongemak een stap voor te blijven en er altijd wordt gezocht naar persoonlijke vervulling.

De toewijding aan een spiritueel pad vereist meer discipline en strengheid dan de keuze om een bewust leven te leiden. Toch moet zelfs de keuze om bewust te worden regels en stadia volgen. Een toewijding om bewust te worden is net zo zwaar als het bereiken van een mystieke vereniging met God, ook al lijkt het oppervlakkig gezien minder op God gericht.

Om  bewuste zielen te worden is een reis nodig en een praktijk van spirituele devotie. Dus is je doel om zelfwaardering te ontwikkelen, zelfgerichtheid,maar maak een plan. Wil je je ziel openen voor de intimiteit met God dan gaat dat veel dieper dan het onderzoeken van persoonlijke zaken van genezing. Een echte spirituele praktijk kun je niet starten en stoppen. Ga je eenmaal bewust je Burcht binnen, dan begin je aan een reis zonder eindpunt.

Mystieke ervaringen beginnen wanneer je je persoonlijke agenda met betrekking tot God achterlaat. De wereld is nu ons klooster. Onze spirituele uitdagingen ontvouwen zich in ons persoonlijke leven en in de buitenwereld. Wanneer je een relatie met je ziel en met God nastreeft door middel van de Burcht, reageer je op een roep.

Je wordt geroepen je spirituele uithoudingsvermogen te ontwikkelen zodat je een kanaal kunt zijn voor genade in deze wereld en voor deze wereld. Ons nieuwe klooster, de wereld, heeft ontzettend veel behoefte aan de kracht van je ziel.

De eeuwige bron 
ligt diep verborgen
en
toch weet ik waar 
zij wordt gevonden,
al is het nacht.

- Juan de la Cruz   Spaanse mysticus

Teresa wijst de weg naar binnen  en naar het laatste verblijf waar God zetelt, de kern van de ziel.

Ziel, zoeken moet je jezelf in Mij,
en Mij moet je zoeken in jezelf.

Zo heeft, o ziel, de liefde
jouw beeld in mij kunnen prenten,
dat geen wijs schilder,
met al zijn meesterschap
dat beeld zou kunnen maken.

Jij werd uit liefde geschapen,
mooi, knap en zo diep
in mijn binnenste  getekend, dat,
als jij jezelf verliest, mijn lief, ziel,
jij jezelf moet zoeken in Mij.

Ik weet, als jij je ooit zou vinden
getekend in mijn hart
en zo naar het leven uitgebeeld,
dat het je verheugen zou,
bij het zien van jezelf,
je zo prachtig getekend te zien.

En mocht je soms niet weten
waar je mij zult vinden,
dwaal dan niet van hier naar ginds,
maar, als je Mij vinden wilt,
moet je Mij  in jezelf zoeken.

Want jij bent mijn onderdak,
jij bent mijn thuis en verblijf,
en daarom klop ik altijd bij jou aan,
wanneer ik vind in jouw gedachten de deur gesloten.

Buiten jezelf hoef je Mij niet te zoeken,
want om Mij te vinden
zal het genoeg zijn Mij alleen maar te roepen,
Ik zal dan zonder talmen naar jou toe gaan
en Mij moet je zoeken in jezelf.

De heilige drie-eenheid is een van de fundamentele dogma's van het christendom, een mysterieuze, ingewikkelde overtuiging dat de aard van God de vader, de zoon en de heilige geest bevat. De symbolische betekenis is de metafysische, alchemistische kracht van het samensmelten van drie kosmische krachten in één kracht, gesymboliseerd in de alomvattende compassie en het alomvattende bewustzijn van het Christusbewustzijn, de mystieke betekenis van de drie-eenheid, waarin alle krachten verenigd zijn.

Teresa had een visioen waarin het goddelijke mysterie en de kracht van de heilige drie-eenheid in haar werden geopenbaard. Het was zo'n diepgaand visioen dat ze het in een speciale categorie van openbaringen plaatste die ze geheime inspiraties noemde.

In het Zevende verblijf van de Burcht onthult Teresa: de ziel betreedt de meest innerlijke kamer door een transcendent visioen van de goddelijke Personen, een visioen dat haar deelgenoot maakt van een specifieke voorstelling van waarheid. Eerst daalt er een ongelofelijke helderheid over de ziel neer als een lichtgevende wolk, die haar geest in brand steekt en elk van de drie aspecten van God individueel verlicht.

Tegelijkertijd ervaart ze door een wonderbaarlijk soort kennis de waarheid dat alle drie de goddelijke Personen slechts één substantie en één kracht en één weten en één God zijn. De ziel beseft dan wat de rest van ons door geloof weet, zou je kunnen zeggen, zij door zien begrijpt. Maar dit is geen zien met de ogen van het lichaam of zelfs met de ogen van de ziel. Hier communiceren alle drie de Personen met de ziel. Ze spreken tot haar en leggen dingen uit.

God openbaart aan Teresa dat het goddelijke geen seksuele identiteit of geslacht heeft. Het is een bewustzijn van licht. God openbaarde ook dat de aard van het goddelijke drieuitdrukkingswijzen heeft: kennis, macht en substantie. Alle materiële leringen zijn slechts symbolen voor een veel grotere waarheid. Dit breekt de patriarchale zienszijze op God volledig af.

Het laat ook zien dat het goddelijke een universele, verenigende kracht is - zowel op het kosmische als op het intieme vlak- die christelijke zienswijzen overstijgt en aan iedere religie ten grondslag kan liggen. Het zou bevrijdend, buitengewoon en diepzinnig zijn wanneer het biologische beeld van de heilige drie-eenheid door spirituele alchemie werd omgezet in een universele, elementaire -gouden- waarheid.

Het krijgen van zo'n transcendent visioen dwingt je ziel wijd open te gaan, en je loopt het risico iedere connectie met aardse autoriteit te verliezen. Want hoe zou je nog kunnen luisteren naar de argumenten van theologen die de biologische interpretatie van de drie-eenheid bespreken nadat de waarheid zelf je ziel had verlicht?

Na zulke ervaringen moet je de schijn ophouden, achter een masker leven en met een zacht hart de kloof tolereren die bestaat tussen datgene waarvan je weet dat het de waarheid is en datgene waar anderen nog graag in willen geloven.

Teresa voelde op een mystieke manier de collectieve ziel van de mensheid, met inbegrip van de collectieve angst die voortkomt uit het niet begrijpen of volgen van de waarheid. Een pijnlijk gewaarzijn;

Teresa maakt onderscheid tussen wat zij beschouwt als echt gebed en als 'woordgewoonten van de geest'. In het laatste geval zijn we ons niet bewust van wat we zeggen.Wanneer iemand automatisch bidt, zonder bewust gericht te zijn op degene tegen wie ze spreekt en op wat ze vraagt, bidt ze niet, hoeveel haar lippen ook bewegen. Teresa schrijft: 'Als ze er een gewoonte van maakt de verhevene aan te spreken alsof hij haar dienaar is, en nooit de manier waarop ze zichzelf uitdrukt in twijfel trekt, en alleen maar dat wat in haar hoofd opkomt uit haar mond laat knallen, en woorden verspilt die ze heeft geleerd door ze alleen maar te herhalen, bidt ze niet. (The Interior Castle, Mirabai Starr)

In een echt gebed zijn we ons bewust van het doel van het gebed: communiceren met God. Ook al kun je dit bewustzijn niet gedurende een heel gebed vasthouden, als je een deel van de tijd echt reflectief bent, zal je gebed authentiek zijn. Gebed trekt je in het energieveld  van het heilige en beschermt je ziel. Omdat de ziel binnen in je woont, kun je er nooit van worden gescheiden, maar, merkt Teresa op: 'Vergeet niet dat er tal van manieren zijn om ergens te 'zijn'. 

Gebed is de sleutel van de poort van de Burcht, en die ontsluit de betekenis van zijn. Je ziel in je ziel- de Burcht- is een andere manier van zijn; het is een werkelijkheidsniveau dat je in je draagt en waar je naartoe gaat door gebed. De Burcht is een plaats van zijn, niet van denken of overwegen of emotioneel optreden. Het is je centrum, waar je het zelf van de vijf zintuigen en problemen van je fysieke leven overstijgt. Dit is je plek van geloof in iets groters. 

Het is een gegeven dat God hier woont.