Zelfbezinning is het bijeenrapen van zichzelf; het is een concentratie van wat verstrooid is en nooit goed met elkaar in verband is gebracht; het is een confrontatie met zichzelf met als doel volledige bewustwording.

Zelfbezinning is echter voor een hoofdzakelijk onbewust mens iets wat uitermate moeilijk en weerzinwekkend is. De menselijke aard zelf heeft een uitgesproken afkeer van bewustwording. Enerzijds  is de bewustwording, als een bijeenbrengen van afgesplitste delen*,een bewuste wilsdaad van het ik, maar anderzijds betekent het ook een spontaan naar voren treden van het zelf dat altijd al bestond.

* dissociatie

Een van de gevolgen van  geestelijke, fysieke, seksuele  of andere vormen van misbruik in de kinderjaren is de dissociatieproblematiek. Dissociatie is een verdedigingsmechanisme tegen een traumatische gebeurtenis. Karakteriserend is het geheugenverlies en het gevoel buiten jezelf en de omgeving te staan.

Dissociatieve Identiteits stoornis ontstaat als gevolg van gebeurtenissen die voor het kind zo ondragelijk zijn dat het zich opdeelt en anderen ( alters) deze gebeurtenis laat ondergaan. Dissociatie gebeurt altijd onbewust. Het kind gaat tijdens een traumatische gebeurtenis weg uit het hoofd en het lichaam. Het gaat dan naar een fijnere, fantasiewereld of ' vliegt weg' en kijkt vanaf een afstandje toe.

Blijft de traumatisering voortduren dan ontwikkelen de alters zich tot complete andere persoonlijkheden met eigen voorkeuren, vaardigheden en eigenaardigheden. Vervreemding van zichzelf, vervreemding van je  omgeving zijn het gevolg.

Je verliest  het contact met  je ziel wanneer een deel onbewust  wordt. De gevolgen van een trauma gaan ook tijdelijk ten koste van je gezondheid.

De getraumatiseerde  ziel splitst zich op in drie delen:

1. Traumaleed blijft nog op de leeftijd van wanneer het trauma plaatsvond. Het beschikt over alle overprikkelde gevoelens, emoties en gedachten ( betekenisgeving)  die ontstaan zijn in de traumatische gebeurtenis.

2. Een groot deel van jouw kracht  zorgt voor de overleving. Dit overlevingsdeel wil niets van het traumaleed afweten. Het overlevingsdeel is er alleen op gericht om het leven veilig te stellen. Het overlevingsdeel komt daarmee in een vernauwd bewustzijn terecht, , omdat het vooral naar de toekomst wil blijven kijken. Het wil zeker weten dat het door kan blijven  leven en wil daarom geen contact maken met gevoelens die naar kwetsbaarheid leiden.

3. De gezonde vermogens blijven beschermd in een derde deel. Dit gezonde deel blijft open, vrij en zacht. Het gezonde deel beschikt over een open waarneming en het vermogen om stress, gevoelens en verschillende gedachten tot bedaren te brengen, zodat de spanningen zich kunnen oplossen en je niet overprikkeld raakt.

De traumatische ervaring zorgt ervoor dat alle traumagevoelens  afgesplitst raken, er ontstaan scheuren in jouw bestaan. Niemand kijkt meer naar het traumadeel waardoor het een eigen leven gaat leiden. Het overlevingsdeel vult het afgebroken stuk in zichzelf op om niets op te laten vallen. Het gezonde deel trekt zich terug om heel te kunnen blijven.

Gezondheid betekent het hebben van levenskracht en levensvreugde, een eigen levenswil, een weten en aangeven van honger(wanneer je wilt eten), dorst( als je wilt drinken),, moeheid(als het tijd is om te rusten en te slapen), het koud of warm te hebben( als het nodig is om warmer of koeler aangekleed te worden). En wat nog meer?

Plezier in bewegen, in spelen en leren.
Nieuwsgierigheid.
En  de twaalf basisbehoeftes; elk opgroeiend kind heeft het nodig en voelt de intense behoefte om geaccepteerd, begrepen, bevestigd, aangemoedigd, erkend, goedgekeurd, gerustgesteld, gerespecteerd, vertrouwd, gewaardeerd en liefdevol verzorgd te worden.

De traumatische ervaring zorgt ervoor dat alle traumagevoelens afgesplitst raken, er onstaan scheuren in jouw bestaan. Niemand kijkt meer naar het traumadeel, waardoor het een eigen leven gaat leiden. Het overlevingsdeel vult het afgebroken stuk in zichzelf op om niets op te laten vallen. Het gezonde deel trekt zich terug om heel te kunnen blijven. Dit is nodig om te kunnen opgroeien tot een evenwichtig mens.

Na een traumatische gebeurtenis heb je tijdelijk minder toegang tot je eigen gezonde krachten en vaardigheden, omdat het traumadeel en overlevingsdeel(onbewust) veel van jouw energie vragen.
Het gezonde deel in jou beschikt over; een open en helder waarnemingsvermogen, aandacht voor jouw eigen lichamelijke signalen, contact met je eigen gevoelens en verlangens, de mogelijkheden om je eigen emoties tot uitdrukking te brengen, zodat de energie ervan vrij kan stromen als golven die opkomen en wegvloeien. De wil om iets te onderzoeken en te waarderen of te beoordelen. Zelfvertrouwen, vertrouwen in anderen (de wereld)  waar je een open en ontspannen contact mee kunt maken. Het vermogen om de werkelijkheid te  zien en deze te accepteren.

Het afgesplitste traumadeel wordt als een draak die vuurspuwt. De delen  raken allemaal op een eiland en emoties lopen hoog op. Om ook deze innerlijke spanningen niet te laten opvallen zet het overlevingsdeel een masker op en laat deze groeien. Het gezonde deel schermt zich af van dit krachtenveld, om al de gezonde kwaliteiten en vaardigheden in zichzelf te beschermen en blijft kijken hoe het verder gaat.

Het traumadeel beschikt over alle herinneringen aan het trauma, en slaat alle gevoelens op van:

Nood en wanhoop: machteloosheid, reddeloosheid en hulpeloosheid. Doodsangst. Verlatenheid en eenzaamheid. Pijn. Woede en verdriet.

In geval van een hechtingstrauma: volledige eenzaamheid door gebrek aan een emotioneel warm, helder en wederkerig contact en volstrekte verwarring over dat er geen emotioneel betrokken moeder- en of vaderliefde aanwezig is en frustratie over alle pogingen om je ouders emotioneel te bereiken mislukt zijn, omdat ze daarin onbeschikbaar voor je blijven.

Als het traumadeel niet gehoord of zelfs ontkend wordt, kan dit zich opblazen tot een grote vernietigende vuurspuwende draak om zijn nood te laten horen.

Het overlevingsdeel maskeert zijn gevoelens door:

Afleiding te zoeken en of de aandacht te verplaatsen of door bij jezelf weg te gaan door met al je  zintuigen afgestemd te zijn op de gevoelens en emoties van de ander, deze over te nemen en te uiten. In plaats van contact te houden met je eigen gevoelens.

Verbloemen: door heel erg je best te doen om een rol te vullen, of door een bepaald uiterlijk aan te meten en te voldoen aan een bepaald beeld, zodat iedereen de gespeelde rol of het beeld gelooft en niemand achter je ware gezicht zal komen.

Controle en beheersen: door alles en iedereen in de gaten te houden en alle ervaringen te analyseren en beredeneren, waardoor er redelijke verklaringen gevonden worden voor bv emotioneel gedrag. Je controleert (onbewust) gevoelens, gedachten, relaties, gedrag, situaties en omgeving. Zodat je potentieel gevaar voor kan zijn met een eigen actie.

Bestrijden en ontkennen: je reageert ondoelmatig spanningen af door het uiten van een continue stroom emoties, die onvoldoende door jezelf worden herkend. Ook niet als iemand er wat van zegt. Vaak met het idee dat je zelf slachtoffer bent  van de ontstane situatie of de uitgeleefde emoties, en de gevolgen voor het eigen welzijn of voor de omgeving, wordt buiten de persoon zelf gelegd of ontkend. De omgeving wordt dikwijls in de chaos en stroom van emoties meegetrokken.

Verdoven: door er alles aan te doen om actief iets anders in de plaats te zetten voor de overweldigende gevoelens van leegte en spanning middels bijvoorbeeld een verslavingsbehoefte op te bouwen; te vaak drank, drugs of eten en snoepen als troost te gebruiken of een gokverslaving te ontwikkelen.

Fantaseren: met verlies van realiteit. Door er van alles aan te doen om een mooiere en betere wereld en leven te fantaseren en de ander daarvan te overtuigen 'zoals het had moeten zijn of vast nog zal worden'.

Opgeven: door zich volledig aan te passen aan en afhankelijk te worden van de ander of een specifieke omgeving of religie. Door het overnemen van gevoelens, gedrag, en gedachtenpatronen en steeds verder opgeven van je eigen gevoelens, je eigen persoonlijke kenmerken en gedragingen en je eigen mening , tot aan het opgeven van het contact met je eigen lichamelijkheid.