Heer, maak me tot een werktuig van Uw vrede,
Laat me liefde zaaien waar haat heerst,
waar twijfel is vertrouwen,
waar wanhoop is hoop,
waar duisternis is licht,
waar treurnis is vreugde.
oh, Goddelijke Meester, sta toe dat ik niet zozeer zoek
om getroost te worden maar om zelf te troosten,
niet om begrepen te worden maar om zelf te begrijpen,
niet om geliefd te worden maar om zelf lief te hebben.
Want het is in het geven dat we ontvangen,
het is in het vergeven dat we vergeven worden.
Het is in het sterven(valse zelf),
dat we geboren worden voor het eeuwige leven.

Drie grote thema's komen naar voren uit het leven en werk van deze twee: Eco-spiritualiteit, sociale rechtvaardigheid en mystiek ( transformatie van het valse zelf).*

Zijn mystieke ervaring(en) hield  Francis voor zichzelf; ' Als ik dit zeg vinden ze me een halve zool maar ik blijf stil. Toch kan ik  niet ontsnappen aan mijn eigen (hoger) bewustzijn.' Als er iemand is geweest die zijn religieuze ervaringen vergrendeld heeft, dan was het wel Francis. Wanneer hij zich niettemin uitspreekt over dat wat hem in zijn meditaties  geschonken is , dan doet hij dat op een hermetische wijze, in zorgvuldig gecomponeerde geschriften, met behulp van getallensymboliek en Christus-monogrammen. Als zijn diepste ervaring als het ware uitbreekt in de stigmatisatie(wonden),dan nog moeten zijn vrienden wachten tot zijn dood, voor zij die wondtekenen te zien krijgen.

Clara zag het gebed als een transformatie van het zelf:' Je hele zijn getransformeerd in het beeld van het goddelijke.' Eerst moesten zij zelf een nieuwe identiteit krijgen voordat ze deze door gingen geven aan anderen.

Wakker maken was hun motto!

Hun  levenswijze was radicaal  in het naleven van  Jezus .Als Jezus het symbool was voor het goddelijke in de mens, dan zijn alle verhalen, een voorbeeld voor dat wakker maken van de spirituele natuur in ons. Zijn leven is dan onze route. Jezus staat voor het goddelijke . Hij overstijgt het duale, het mannelijke en vrouwelijke principe en alle valse zelven.

Onder transformatie van de valse zelven  verstaan Francis en Clara: je schaduw accepteren, je geest en je lichaam integreren ( vaak gesplitst) , leven en dood niet scheiden, je niet langer afscheiden van andere zelven en je daardoor apart, superieur en gescheiden van anderen voelen.

Een vals zelf is een containerbegrip voor je (af) gescheiden zelf, je leeft met illusies, ontkenningen en tijdelijke troost-  en afhankelijkheids- ervaringen zoals therapie. Een diepe genezing kan alleen door transformatie plaatsvinden d.w.z. een verandering van je diepste identiteit. Dat dit geen cosmetische aanpassing  betreft mag duidelijk zijn.( Lees ook : Henry Suso mysticus op deze site)

* het doodgaan van de ziel, de donkere nachten.

Als onze liefde voor God niet direct invloed heeft en zelfs verandert, hoe we ons bezighouden met de kwesties van onze tijd op deze aarde, vraag je dan af wat goede religie is.

God schiep ons voor liefde, voor eenheid, voor vergeving en mededogen en toch, dat is niet onze verhaallijn geweest. Dat is niet onze geschiedenis geweest.

Jezus geeft je  een volkomen alternatief zelfbeeld, een wereldbeeld en een beeld van God, en herformuleert zo je hele werkelijkheid.

Jezus is de vereniging van het menselijke en het goddelijke.Het grote punt is de integratie, zowel in Jezus als in onszelf.

Onze grootste verzoeking is anderen i..p.v onszelf te veranderen. Jezus veranderde eerst zichzelf en daarna anderen.

Religie leert om niet bang te zijn en bevrijding van angst maakt ruimte om 'te zien hoe mystici zien', zonder illusies.

Religie leert je bidden en bidden leert je waarachtig waar te nemen en te ontdekken hoe alles met alles verbonden is. Niets valt buiten het netwerk van genade dat alles en allen ' van  God ' maakt. Ook het lijden niet, ook de dood niet, ook de absolute ondergang niet: zelfs de goddeloosheid en het kwaad behoren toe, via de goddelijke liefde die er zich aan heeft blootgesteld, erin is afgedaald en eruit is opgestaan.

Het grootste deel van de formele religies heeft zonder het te willen, ons in feite afgeschrikt om de weg van de mystiek op te gaan door ons uitsluitend op autoriteiten buiten onszelf te leren vertrouwen: de Schrift, de traditie of verschillende deskundigen, in plaats van ons over de waarde en het belang van innerlijke ervaringen te vertellen.

Wat gebeurt er als we de God die liefde in zichzelf is als de bodem van ons bestaan zien. Deze traditie staat voor de overtuiging dat God zichzelf altijd, in alles en overal heeft geopenbaard. Dat er in elke tijd, al dan niet religieus, mensen zijn geweest die deze openbaring goed hebben verstaan en in hun eigen leven hebben vertaald.

Er is geen enkele stroming die zichzelf eigenaar van Gods openbaring mag weten. Kunnen wij faliekant afrekenen met superieure, verdeeldheid saaiende pretenties? Durven we te pleiten voor ruimte, voor het niet-weten, voor het mysterie!

We moeten dan met andere ogen leren kijken. Als de liefde van God vanaf het begin en in alle eeuwigheid stabiel en dezelfde is geweest, dan fluctueert wellicht ons eigen bewustzijn en interpretatie van wat God is.

De oorspronkelijke radicaliteit van de franciscaanse spiritualiteit kende een herziening van de religie die opzienbarend te noemen was. De opdracht aan mysticus Francis was dan ook: 'herbouw mijn kerk'.

Punten:

Wij denken religie, wij zijn het niet, het zit in ons hoofd niet in ons hart.

Mensen kunnen wel nieuwe manieren leren van denken maar niet leven.

Niet wat we over God zeggen maar wat we doen met God is belangrijk.

In plaats van er correct over te kunnen  praten is het belangrijker God te leren kennen , elkaars gezicht te zien.

De realiteit is belangrijker dan ons idee over de realiteit.

Religie moet ons helpen herinneren wie we zijn.