Alle zielen die de afscheiding hadden meebeleefd, moesten op enigerlei wijze weer terugkeren naar hun eigen plaats in het Koninkrijk Gods. Dat was slechts door één mechanisme mogelijk en wel door de kracht die God gebruikt heeft om de schepping neer te zetten: de liefde.

Het is een fascinerende gedachte dat ergens op aarde iemand rondloopt die je wederhelft is.
Iemand die bij je hoort, die perfect bij je past, met wie je samen één bent. 

De theorie van de tweelingziel of verenigde ziel gaat ervan uit dat er een goddelijke bron bestaat waaruit alle zielen voortkomen en waarnaar ze zullen terugkeren. Tweelingzielen behouden elkaars kiem in zich, maar doen in hun afzonderlijke leven verschillende ervaringen op die elkaar aanvullen. Een opslitsingsproces betekent groei, twee weten meer dan een.

De liefde van de tweelingziel representeert de goddelijke liefde. Het is daarmee geen romantische of universele liefde. En zeker geen huisje-boompje-beestje-relatie.

God vraagt, vraagt alles van ons, alvorens Hij ons toestaat bewust in onze tweelingzieltoestand over te gaan. Een wezen naast ons dat ons kan helpen om Zijn universum te leren kennen, Zijn wonderen daarin en Zijn Vader en Moederschap. Want ook God is  Vader en Moeder.

Eenzijn is voor veel mensen een diep probleem. Een tweelingzielliefde dringt door de ruimte heen en komt in aanraking met de kosmische wetten. Deze heilige wetten helpen bij  de ontwikkeling van de gevoelskrachten die nodig zijn voor een tweelingzielverbintenis. In niets mag je onbegrepen blijven. Je moet beiden alles van elkaar kunnen liefhebben. Dan ontstaat er een evenwichtigheid in je leven waaruit blijkt dat jullie Zijn leven liefhebben. 

God wil dat we ons Zijn leven bewust worden- dat wij ons Zijn leven eigen maken.
Dat we terug gaan naar het allereerste stadium in de Schepping- daar waren wij één.
God schiep de tweelingziel om ons het gevoel, het bewustzijn voor die allesomvattende liefde eigen te maken door alle graden van het menselijke leven te beleven.

'Soms stappen mensen je leven binnen waarvan je op datzelfde moment weet: deze persoon zal mijn leven veranderen'.

'Waar twee zielen elkaar echt herkennen, zijn ze als een man die in een vijver zijn spiegelbeeld herkent'.

'Iedere man en iedere vrouw wordt geboren als de helft van een ziel die op aarde  vereniging zoekt. Niemand wordt geboren om alleen te zijn. Als iemand zijn zielsverwant eindelijk tegenkomt, voelt het of je thuis komt van een lange reis. Het is dan nauwelijks nodig om met elkaar te praten, omdat je elkaar woordeloos begrijpt. Je kunt alleen maar glimlachen, omdat je haar al zovele keren eerder bent tegengekomen in je leven, maar haar toenniet herkende. Die twee zielen vinden elkaar, omdat ze twee helften van een geheel zijn'.

uit: De Kabbalist

De complete ziel is een op zich zelfstaande entiteit die dezelfde eigenschappen bezit als de volledige goddelijke werkelijkheid. Elke ziel heeft unieke eigenschappen die goddelijk van oorsprong zijn. Deze eigenschappen kun je als segmenten beschouwen van waaruit de ziel is opgebouwd.

Bij splitsing van de ziel zijn een mannelijk en een vrouwelijk deel ontstaan. Twee helften die wel gelijk van grootte zijn maar niet identiek qua structuur. Men erkent dat man en vrouw even groot zijn qua ziel. In de ziel zijn zij hetzelfde en niemand is de mindere, man en vrouw zijn volkomen verschillend in hun eigenschappen, gevoel en behoeften. Ieder heeft zijn of haar unieke delen, dus strijd hier niet meer over, van beide kanten niet.

Het emancipatiegevoel heeft nog een doel en dat is het aan de kaak stellen van de praktijken op aarde tussen mannen en vrouwen, waarin de vrouw zo vaak als minder is behandeld.

'Ik hield al van haar toen de aarde nog leeg en zonder vorm was, en duisternis boven de diepte hing'. ' Liefde neemt haar eigen vorm van oneindigheid aan'.

Onze blikken ontmoetten elkaar en op datzelfde moment werd ik voor het eerst en voor het laatst van mijn leven verliefd. Het was een buitengewone ervaring die me tot diep in mijn ziel raakte. Ik wist dat zij hetzelfde voelde als ik, ik wist het gewoon. Ze kon niet begrijpen dat we niet hulp van buitenaf nodig hadden om elkaars gevoelens te weten te komen. We waren daar samen, alleen en compleet in onze liefde, zelfs binnen een menigte mensen.

Dit gevoel was zo krachtig dat het een spiritueel karakter leek te bezitten, bijna alsof we waren samengevoegd tot één persoon, op een manier die geen woorden van liefde ooit zouden kunnen uitdrukken.

Zie het grotere beeld waarin alles is geplaatst.
Er zijn tijden waarin Gods kracht door je eigen vergankelijke maatstelsel heen breekt. Dan valt de tijd weg en zwaaien de deurren van de eeuwigheid open.
Een liefde die zo groot is dat je het gevoel hebt dat die nooit kan sterven.
Verbondenheid die op een hoger plan komt; we werden zo dicht naar elkaar toe getrokken dat we bijna één persoon leken.

Wees niet bang voor je liefde.
Liefde is net als al het andere dat door God is geschapen, zuiver en onvergankelijk.
Wat betekent onze liefde, als we zo bang zijn die te verliezen.
Heb geen angst, mijn lief.
Als onze liefde voor eeuwig zal blijven bestaan, dan zullen we die ook nooit verliezen.
Als onze liefde verdwijnt,dan is die onze wanhop niet waard geweest.

Ga heen en hou van me zoals ik van jou hou en vat moed, want er bestaat geen dood voor iets wat is aangeraakt door God.

Wie weet heeft God in Zijn wijsheid jou uitgekozen om een dubbele hoeveelheid van Zijn goedgeefsheid te schenken. Dan moet je deze grote verantwoordelijkheid met dankbaarheid en nederigheid aanvaarden, zonder misvattingen en angst.

Ware liefde doordringt en beweegt al Gods scheppingen op deze aarde en daarboven, en is eveneens zijn werk. Als zodanig bezit die een onmetelijkheid en  eenheid die niet kan worden verbroken of in eigen bezit worden gehouden.

Zodra die liefde aan stukken wordt gescheurd, verliest deze haar goddelijkheid en onsterfelijkheid, en wordt onzuiver en onderhevig aan verval en vernietiging.

Er is maar één God.
Die is oneindig, tijdloos, onmetelijk, en al Zijn werk is oneindig en onmetelijk en kan niet worden verdeeld.

Toch weigert de mens, in zijn blinde hebzucht naar dingen die hij zijn bezit kan noemen, om dit éénzijn te aanvaarden. In plaats daarvan probeert hij die in stukken te breken, neemt die delen weg en verkondigt dan dat die van hem zijn. Hij kan niet begrijpen dat wat hij koestert als levende delen van Gods schepping, slechts zielloze, dode dingen worden, ontdaan van elke zin en waarde, zodra ze niet meer verbonden zijn met God.

Het maakt God alles uit als je ooit toestaat dat ontrouw de ware liefde vergiftigt die Hij aan jouw hoede heeft toevertrouwd.