De religie van de liefde is als geen ander.
Voor minnaars is God de enige religie,
het enige geloof.

- Rumi

The love religion
has no doctrine
to be faithful or 
unfaithful to.

- Rumi

Toen ik klein was, zag ik God, ik zag engelen,
Ik keek naar de geheimen van de hogere en lagere wereld.
Ik dacht dat alle mensen hetzelfde zagen,
uiteindelijk kwam ik erachter dat zij niet zagen....

- Sjams van Tabriz

Liefde, het centrale thema van alle religies is nauw verbonden met het begrip schoonheid. Het hele universum is de uiting van God, de bron van alle schoonheid en liefde. Hoewel elk voorwerp dat schoonheid bezit in de mens liefde kan wekken, is er niets wat op zich de moeite van het liefhebben waard is- alles is immers een tijdelijk beeld van de Ene, Eeuwige liefde.

Vanuit het tijdelijke bestaat dus de mogelijkheid dat iemand onze liefde niet kan of wil beantwoorden en komen we tot de ontdekking dat die liefde genegeerd, verworpen of verraden wordt. We willen allemaal het gevoel hebben dat er om ons gegeven wordt, maar liefde voor iets eindigs houdt nu eenmaal het risico in van falen en verlies.

Als onze liefde niet naar verwachting wordt beantwoord, kan dit onvervulde verlangen door frustratie gemakkelijk omslaan in haat. Liefde die gepaard gaat met hoge eisen en verwachtingen heeft iets afstotends, maar onvoorwaardelijke liefde brengt ons terug naar onze bron. Als we door onze liefde in contact komen met onze spirituele aard, kan onze begeerteaard getransformeerd worden.

Blijkbaar is ons vermogen om lief te hebben nog niet genoeg gerijpt om werkelijk als licht te kunnen dienen. Het bereiken van de hoogste stadia van liefde is alleen mogelijk door je in te zetten en de pijn van scheiding te aanvaarden waar je als minnaar onvermijdelijk mee te maken krijgt.

Onze liefde kan zich tot in het oneindige ontwikkelen als we de bron van alle vormen van liefde liefhebben. Willen we het pad van de liefde betreden, dan moeten we ermee stoppen onszelf te vergelijken met anderen en erop vertrouwen dat de werkelijkheid waarin we leven ons welgezind is.

Je in liefde verenigen wil zeggen dat alle  verschillen tussen minnaar en geliefde wegvallen en er tussen hen geen scheiding meer bestaat. De twee worden één. Dit gebeurt als het eindige zelf van de mysticus opgaat in een oneindige zelf van de Geliefde. Dan is er niets anders meer dan de Geliefde.

En daarover gaat het volgende verhaal....

In 1244 maakte Rumi kennis met Sjams- een zwervende derwisj met onconventionele manieren en ketterse uitspraken. Hun ontmoeting betekende een omkeer in hun beider leven. Tegelijkertijd markeerde die het begin van een hechte, unieke vriendschap, die de daaropvolgende eeuwen door soefi's zou worden vergeleken met het samenkomen van twee oceanen.

Doordat hij deze bijzonder metgezel ontmoette, veranderde Rumi van een doorsneegeestelijke in een toegewijd mysticus, een hartstochtelijk dichter, een voorvechter van de liefde en bedenker van de extatische dans van de wervelende derwisjen, in iemand die zich durfde te ontdoen van alle conventionele regels.

In een tijdperk van diep verankerd fanatisme en botsingen, stond hij voor een universele spiritualiteit en opende hij zijn deuren voor iedereen. In plaats van een naar buiten gerichte jihad- gedefinieerd als 'de oorlog tegen ongelovigen', die door velen werd gevoerd in die tijd, net als tegenwoordig- kwam Rumi op voor een naar binnen gerichte jihad die als doel had te strijden tegen en uiteindelijk te zegevieren over je eigen ego.

Niet alle mensen waren blij met die ideeën, net zomin als alle mensen hun hart openen voor de liefde. De krachtige spirituele band tussen Sjams en Rumi werd het mikpunt van geruchten, kwaadsprekerij en aanvallen. Ze werden verkeerd begrepen, benijd, belasterd en uiteindelijk verraden door degenen die het dichtst bij hen stonden. Drie jaar nadat ze elkaar ontmoet hadden, werden ze op tragische wijze gescheiden.

Maar daar eindigde het verhaal niet.
In werkelijkheid was er nooit een einde.

Gesprek tussen Rumi en zijn vrouw:

' Effendi, je ziet bleek. Heb je weer dezelfde droom gehad?
Onze dromen hoorden bij ons lot, en zouden hun beloop nemen zoals God het wilde.
Er moest toch een reden zijn waarom ik de afgelopen veertig nachten telkens hetzelfde had gedroomd.
De droom begon steeds een beetje anders. Of misschien  begon hij altijd hetzelfde, maar kwam ik elke nacht door een andere poort binnen. Deze keer zag ik mezelf in de Koran zitten lezen in een kamer met vloerbedekking die me bekend voorkwam, maar waar ik toch nooit eerder was geweest. Recht tegenover me zat een derwisj, lang, mager en kaarsrecht, met een sluier voor zijn gezicht. Hij hield een kandelaar met vijf brandende kaarsen vast, waarmee hij me licht verschafte om te lezen.

Na een tijdje keek ik op om de derwisj de soera  die ik aan het lezen was aan te wijzen, en toen pas realiseerde ik me geschokt dat het niet zoals ik dacht een kandelaar was, maar zijn eigen rechterhand. De man hield zijn hand naar me uitgestoken, met al zijn vingers in brand.

In paniek zocht ik naar water, maar er was niets in de buurt. Ik trok mijn mantel uit en gooide hem over de derwisj om de vlammen te doven. Maar toen ik de mantel weer optilde, was hij verdwenen en stond er alleen nog een brandende kaars.

Vanaf dat moment was de droom altijd hetzelfde. Ik ging hem zoeken in huis, ik keek in alle hoeken en gaten. Daarna rende ik naar de binnenplaats, waar de rozen in bloei stonden als een felgele zee. Ik schreeuwde naar links en naar rechts, maar de man was nergens te bekennen.

'Kom terug, geliefde. Waar ben je?

Tenslotte liep ik naar de put, alsof ik werd geleid door een onheilspellend voorgevoel, en tuurde naar het kolkende, donkere water in de diepte. Aanvankelijk  kon ik niets zien, maar even later overspoelde de maan me met zijn glinsterende licht dat de binnenplaats een bijzondere glans verleende. Pas toen ik twee zwarte ogen die met peilloze droefheid vanaf de bodem van de put naar me omhoogstaarden.

'Ze hebben me vermoord', riep iemand. Misschien was ik het. Misschien zou mijn eigen stem zo klinken als ik radeloos was van verdriet. En dan schreeuwde ik net zo lang tot mijn vrouw me stevig vastpakte, tegen haar boezem drukte en zachtjes vroeg: 'Effendi, heb je weer dezelfde droom gehad?'

Voorbereiding op de ontmoeting
Rumi: 'Op mijn 38e heb ik meer van God gekregen dan ik ooit had kunnen vragen. Ik ben opgeleid als prediker en jurist,  en ingewijd in de kennis van de Goddelijke intuïtie- de kennis die profeten, heiligen en geleerden in verschillende gradaties ontvangen. Jarenlang heb ik lesgegeven, over theologische kwesties gediscussieerd, en elke vrijdag gepreekt in de grootste moskee van de stad. Nooit van mijn leven heb ik armoede of gebrek gehad.

Waarom voel ik dan die leegte in mijn binnenste, die met de dag zwaarder en groter wordt? Die als een ziekte aan mijn ziel knaagt en me overal vergezelt,  stilletjes als een muis en net zo vraatzuchtig?

Het Visioen van Sjams:
' Ga naar Bagdad'
' Wat wacht me in Bagdad?
Je bad voor een metgezel en een metgezel zul je krijgen. In Bagdad zul je de meester vinden die je de juiste richting zal wijzen. Tranen van dankbaarheid welden op in mijn ogen. Nu wist ik dat de man in het visioen niemand anders was dan mijn spirituele metgezel. Vroeg of laat waren we voorbestemd elkaar te ontmoeten. En als dat gebeurde, zou ik erachter komen waarom zijn vriendelijke ogen eeuwig droevig stonden, en hoe ik zou worden vermoord op een avond in het vroege voorjaar.

Sjams: Morgenochtend ga ik naar de moskee om naar Rumi te luisteren. Iedereen mag beweren dat hij geweldig kan preken, uiteindelijk worden de reikwijdte  en diepgang van elke spreker  bepaald door die van zijn publiek. Zijn woorden konden zijn als een wilde tuin, vol struiken en kaardenbollen, maar dan is het wel aan de bezoeker om eruit te pikken wat hem aanspreekt. Terwijl mooie bloemen altijd meteen worden geplukt, besteden maar weinig mensen aandacht aan de doorns en stekels.  

Geldt voor de tuin der liefde niet hetzelfde? Hoe kan liefde zijn naam waardig zijn als je alleen de mooie dingen eruit pikt en de tegenslagen weglaat? Het is gemakkelijk om van het goede te genieten en het slechte af te slaan. Dat kan iedereen. De echte uitdaging is om van zowel het goede als van het slechte  te houden, niet omdat je in voor- en tegenspoed bij elkaar moet blijven, maar omdat je boven die termen uit moet stijgen en de liefde volledig moet accepteren.

Nog maar één dag voor ik mijn metgezel zal ontmoeten. Ik kan niet slapen.
O Rumi! De koning van de woorden en betekenissen!
Zul je me kennen wanneer je me ziet?
Zie mij!

Rumi: Blij en dankbaar ben ik, want vandaag heb ik Sjams van Tabriz ontmoet. Op deze laatste dag van october is er een nieuwe koelte in de lucht en de wind waait harder, als voorbode van het vertrek van de herfst.

Toen ik na afloop de moskee verliet, en we de hoek omsloegen en langs de Herberg van de Suikerverkopers kwamen, zag ik een zwervende derwisj die zich een weg baande door de menigte en met indringende ogen recht op me afkwam. Hij bewoog zich vaardig en doelbewust, er hing een aura van competente onafhankelijkheid om hem heen. En hoewel zijn gezicht zo open was als maar kon zijn, was zijn uitdrukking ondoorgrondelijk.

Maar het was niet zijn verschijning die me intrigeerde. Toen ik deze derwisj voor de eerste keer zag, werd ik niet getroffen door zijn buitenste schil. Het kwam, mag ik wel zeggen, door zijn starende blik. Zijn zwarte ogen doorboorden me. Ik voelde een enorme schok door me heen gaan, als een plotselinge ingeving.

'Op een dag zul jij de Stem van de liefde zijn.'

Het gaat in het leven om volmaaktheid. Elke gebeurtenis die we meemaken, hoe groot of klein ook , en alle ellende die we moeten verdragen, maken deel uit van een goddelijk plan dat daarnaartoe werkt. Worsteling is inherent aan de mens. En daarom staat in de Heilige Teksten: Degene die omwille van Ons werken, die zullen Wij zeker Leiding schenken op Onze wegen. Er bestaat niet zoiets als toeval in Gods plan. En het was dan ook geen toeval dat Sjams van Tabriz het pad kruiste van Djelal-oed-din Rumi. Rumi, de theoloog en Sjams, de reizende derwisj.

'De dingen die aanwezig zijn door hun afwezigheid.'

Alles wat Sjams deed, deed hij om Rumi te vervolmaken. Woorden gaf hij om openingen in de duisternis van het hart van Rumi te scheppen. Hij wilde een dichter van hem maken. Rumi was geen dichter maar hij werd getransformeerd tot een dichter. Eerst door de aanwezigheid en later door de afwezigheid van de liefde. Want waar liefde is, komt onvermijdelijk ook hartzeer. 

Transformatie door ware liefde

Rumi over Sjams: Hij en ik zijn één. De maan heeft een donkere en een lichte kant. Sjams is mijn opstandige kant. Dankzij deze bijzondere vriendschap heb ik geleerd wat het was om de oneindigheid te ervaren door twee spiegels die elkaar eindeloos weerkaatsten. Onze vriendschap was een zegen, een geschenk van God. Elke ware liefde en vriendschap is een verhaal van onverwachte transformatie. Als we voor en nadat we hebben liefgehad dezelfde persoon zijn, betekent het dat we niet genoeg hebben liefgehad.

Bijna 800 jaar later leven de geesten van Sjams en Rumi nog altijd voort.
Ergens in ons midden rondwervelend.

Rumi 1207 - 1273
Hij was een Soefi, zijn vrouw Christen en zijn beste vriend Joods.
De wereld die Rumi schetst is niet exclusief voorbehouden aan het soefisme en is niet gebonden aan culturele limieten. Hij probeerde in zijn poëzie de 'onnoembare' eigenschappen van God onder woorden te brengen, de aan- en afwezigheid van God die hij ervaarde en de essentie van de ziel, 'haar menselijkheid' en de menswording weer te geven. 

Hij sprak de wens uit,  'dat het ons nooit aan wat 'onzichtbaar' is mag ontbreken en hoopte vurig dat we onze eigen ziel willen  leren kennen.

Over het naleven van de poëzie van Rumi:
'Niet het geloof maar de ervaring staat centraal als middel om tot een diepere werkelijkheid te komen'.

Vraag: 'Durf ik mijn licht te leven?

1. De ziel komt van God en wil naar God terug.

2. Je kunt God nu al van binnen voelen mits je er ruimte voor vrij maakt.

3. God openbaart zich in de veelvormige schepping als in een gebroken spiegel.

Rumi vertelt:

Onze religie is de religie van liefde. We zijn allemaal met elkaar verbonden door een keten van harten. Als en wanneer een van de schakels wordt verbroken, wordt er ergens anders weer een toegevoegd.

Voor elke Sjams van Tabriz die is gestorven, zal er een nieuwe verrijzen in een andere tijd, onder een andere naam. Namen veranderen, ze komen en gaan, maar de essentie blijft hetzelfde.

Geen oog ziet zo scherp als het oog van de liefde. Na het verdriet van het verdwijnen van Sjams, komt er een andere jij. De Geliefde die nergens te vinden is, is nu ineens overal. Hoe kun je zeggen dat Sjams verdwenen is als hij overal en in alles is?

Van de geleerde en prediker die ik ooit was is geen greintje meer over. De liefde heeft al mijn gebruiken en gewoonten weggenomen. Daarvoor in de plaats ben ik gevuld met poëzie. En al weet ik dat er geen woorden zijn die uitdrukking kunnen geven aan deze innerlijke reis van mij, ik geloof wel in woorden. Ik ben een gelovige in woorden.

Nu Sjams voorgoed verdwenen is, ben ik ook verdwenen. Ik ben geen geleerde of prediker meer. Ik ben de belichaming van het niets. Vernietiging van mijn Ik terwijl ik fysiek nog in leven ben. Er ontstaat een permanente toestand die na de vernietiging komt, een hogere staat van leven met God.

De basisprincipes van de religie van liefde.

Er bestaat in het geloof zoiets als door de bomen het bos niet meer kunnen zien. De totaliteit van de religie is veel groter en dieper dan de optelsom van de verschillende delen. Afzonderlijke regels moeten worden gelezen in het licht van het geheel. En het geheel gaat schuil in de essentie.

De gouden regel:
Het is gemakkelijker om te houden van een volmaakte God, onbezoedeld en onfeilbaar als Hij is. Veel moeilijker is het om te houden van je medemensen, met al hun fouten en tekortkomingen. Vergeet niet dat je alleen kunt kennen wat je ook kunt liefhebben. Er bestaat geen wijsheid zonder liefde. Als we Gods schepping niet leren liefhebben, kunnen we God niet waarlijk liefhebben noch waarlijk kennen.

De veertig regels:

Mijn genade  gaat boven mijn toorn.

De mens neemt een unieke  plaats in in Gods schepping. Ik heb hem iets van mijn geest ingeblazen, zegt God. Ieder van ons, zonder uitzondering, is ontworpen als Gods afgevaardigde op aarde. Stel je zelf de vraag hoe vaak je je als een afgevaardigde gedraagt, als je dat al ooit doet?

Het is nooit te laat om jezelf te vragen: 'Ben ik bereid om het leven dat ik leid te veranderen? Ben ik bereid om van binnen te veranderen? Al is maar één dag van je leven hetzelfde als de dag ervoor, dan is dat toch jammer. Op elk moment en bij elke nieuwe ademhaling zou je telkens weer vernieuwd  moeten worden. Er is maar één manier om in een nieuw leven geboren te worden: sterven voor je dood.

Er is voor alles een tijd. Op aarde gebeurt alles op zijn eigen tijd. Geen minuut te laat en geen minuut te vroeg. Voor een ieder is er een tijd om lief te hebben en een tijd om te sterven. Er gebeurt niets buiten Gods wil om. terwijl de onderdelen veranderen blijft het geheel altijd hetzelfde.

Deze wereld is gebouwd op het principe van wederkerigheid. Niets zal onbeantwoord blijven. Er beweegt nog geen blaadje zonder dat God dat weet. Wat God ook doet, hij doet het perfect.

In deze wereld zijn het niet de overeenkomsten of de regelmatigheden die ons een stap voorwaarts brengen, maar de grote tegenstellingen. Alle tegenstellingen in het universum zijn aanwezig in elk van ons. Daarom moet de gelovige contact zoeken met de ongelovige die in hem woont. Om volmaakt te worden als mens is geloof nodig als een geleidelijk proces en dat kan niet bereikt worden zonder zijn schijnbare tegenpool: ongeloof.

Herinner je je de overeenkomst die we sloten voordat je naar deze wereld werd gestuurd? Begrijp je je rol  in het onthullen van mijn schat? Meestal zijn we er nog niet klaar voor om deze vragen te beantwoorden. God is geduldig. Hij vraagt het keer op keer. Wij zijn bang. Stellen het uit. Hartzeer maakt deel uit van deze beproeving.

Als je je geloof wilt versterken, moet je je hart verzachten. Allemaal worden we, door een ziekte, een ongeluk, een verlies of een grote schok, geconfronteerd met gebeurtenissen die ons leren hoe we minder zelfzuchtig en bevooroordeeld kunnen worden en meer verdraagzaam en vergevingsgezind.

Zelfs als je van alle kanten onterecht wordt beschuldigd, aangevallen en veroordeeld, onderga het lijdzaam en zeg geen verkeerd woord over je critici. Ken geen schuld toe. Hoe kan er iemand zijn die als schuldige wordt aangewezen als er slechts Eén bestaat?

Er mag niets tussen jou en God in staan. Geen spirituele meester, zelfs niet je religie. Geloof in je eigen waarden en regels, maar leg ze nooit aan anderen op. Als je voortdurend andermans hart breekt, deugt er niets van het religieuze plichtsbesef dat je betoont.

Het lot betekent niet dat je leven volledig voorbestemd is . Het is dus een teken van pure domheid om alles aan het lot over te laten en niet actief bij te dragen aan de muziek van het universum. Je lot is het niveau waarop jij je melodie zult spelen. Je kunt je instrument wellicht niet veranderen, maar hoe goed je het bespeelt ligt volledig in je eigen handen.

Deze wereld is als een besneeuwde berg die je stem weerkaatst. Wat je ook zegt, goed of slecht, het zal op de een of andere manier bij je terugkomen.

Het universum is één wezen. Alles en iedereen is via onzichtbare draden verbonden in een zwijgende interactie. Doe geen kwaad. Toon mededogen.

Telkens als we verliefd worden, stijgen we op naar de hemel. Telkens als we haat, afgunst of strijd voelen jegens iemand, vallen we recht in de vuren van de hel. De hel is in het hier en nu. De hemel is in het hier en nu.

Probeer geen weerstand te bieden aan veranderingen die op je pad komen. Laat het leven juist via jou leven. Maak je geen zorgen dat je leven op zijn kop wordt gezet. Hoe weet je dat de kant waaraan je gewend bent beter is dan de kant die volgt?

Ieder van ons is uit de beste mal gemaakt. God is bezig met de voltooiing van je werk, zowel van  binnen als van buiten. Hij is heel druk met jou bezig. Er wordt voortdurend aan elk mens gewerkt tot hij langzaam maar zeker de perfectie nadert.

Het hele universum wordt omvat door één mens: jij. Alles wat je om je heen ziet, ook de dingen waar je niet dol op bent en zelfs de mensen die je veracht of verafschuwt, komen in verschillende mate in jou voor. Zoek satan niet buiten jezelf. Het is een gewone stem in je binnenste. Als je jezelf volledig leert kennen, en eerlijk en streng zowel je donkere als je lichte kanten erkent, zul je een hogere vorm van bewustzijn bereiken. Als iemand zichzelf kent, kent hij of zij God.

Vuil zit aan de binnenkant, niet aan de buitenkant. Alleen liefde kan je hart zuiveren. Er is maar één soort vuiligheid die niet kan worden gereinigd met zuiver water, en dat is de vlek van  haaten onverdraagzaamheid die je ziel besmet.

Wij zijn niet honderden en duizenden verschillende wezens. Wij zijn allemaal Eén. Als je de manier waarop anderen je benaderen wilt veranderen, moet je eerst de manier waarop je jezelf benadert veranderen. Leer jezelf volledig en oprecht lief te hebben, anders kunnen anderen je ook niet liefhebben.

Maak je niet druk om waar de weg je naartoe zal brengen. Concentreer je op de eerste stap. Dat is waar je verantwoordelijk voor bent. Zodra je die stap hebt gezet, laat je alles op zijn natuurlijke beloop en komt de rest vanzelf. Laat je niet meevoeren op de stroom. Wees zelf de stroom.

We zijn allemaal geschapen naar zijn evenbeeld, en toch zijn we allemaal anders en uniek. geen twee mensen zijn gelijk. Als je respectloos bent tegenover de verschillen, ben je ook respectloos tegenover Gods heilige plan.

Wanneer een echte minnaar van God een kroeg binnengaat, wordt de kroeg zijn gebedsruimte, maar wanneer een alcoholist dezelfde ruimte binnengaat, wordt die zijn kroeg. In alles wat we doen is het ons hart dat het verschil maakt, niet onze uiterlijke verschijning. Open je derde oog- het oog dat het innerlijk rijk ziet.

Het leven is een tijdelijke lening en deze wereld is enkel een vluchtige schets van de werkelijkheid. Zorg dat je in dit leven verre blijft van alle soorten uitersten, want die zullen je innerlijke balans verwoesten.

Wie slecht spreekt over God, spreekt slecht over zichzelf. 
Hoe wij God zien is een rechtstreekse reflectie van hoe wij onszelf zien. Als God vooral angst en schuld in ons oproept, betekent dat dat er te veel angst en schuld in ons borrelt. Als we God zien als vol van liefde en mededogen, zijn wij zelf ook zo.

Het pad naar de waarheid is een werk van het hart, niet van het hoofd.
Maak je hart tot je primaire leidraad! 
Niet je geest. Als je je ego kent, word je naar de kennis van God geleid.

Elke afzonderlijke lezer begrijpt de H.Teksten op een ander niveau, in overeenstemming met de reikwijdte van zijn begrip. Er zijn 4 niveaus; buitenkant, innerlijk, innerlijk van het innerlijk en niet in woorden uit te drukken.

Je kunt God bestuderen via alles en iedereen in het universum, want God is niet enkel in een moskee, een synagoge of een kerk. Als je echter nog steeds wilt weten waar zijn woning precies is, is er maar één plek waar je hem kunt zoeken: in het hart van iemand die waarlijk liefheeft.

De meeste problemen in de wereld komen voort uit linguïstische fouten en simpele misverstanden. Neem woorden nooit als vanzelfsprekend aan. Als je je op het terrein van de liefde begeeft, voldoet de taal zoals wij die kennen niet meer. Dat wat niet in woorden valt uit te drukken, kan alleen worden begrepen in stilte.

Intellect en liefde zijn van verschillend materiaal. Intellect verknoopt mensen en riskeert niets, maar liefde maakt alle klitten los en riskeert alles. Intellect gaat niet snel kapot, terwijl liefde heel gemakkelijk in puin kan veranderen. Een gebroken hart verbergt schatten.

Er zijn meer pseudo-goeroes en zogenaamde leraren in deze wereld dan het aantal sterren in het zichtbare universum. Een echte spirituele meester zal je aandacht niet op zichzelf richten en zal geen bewondering of ongehoorzaamheid van je verwachten, maar zal je helpen waardering en bewondering te krijgen voor jezelf. Je kracht komt van binnenuit.

Alleen-zijn en Eenzaamheid zijn twee verschillende dingen. Als je alleen bent, kun je jezelf gemakkelijk wijsmaken dat je op het juiste pad bent. Eenzaamheid is beter voor ons, want dat betekent alleen zijn zonder dat je alleen bent. Maar uiteindelijk is het het beste om iemand te vinden, degene die jouw spiegel zal zijn. Immers, alleen in het hart van een ander kun je jezelf waarlijk zien, en de aanwezigheid van God in jou.

De zoektocht naar liefde verandert ons. Er is geen zoeker onder hen die naar liefde zoeken, die niet rijper is geworden op de weg ernaartoe. Zodra je op zoek gaat naar liefde, begin je van binnen en van buiten te veranderen.

De vroedvrouw weet dat wanneer er geen pijn is, de weg voor de baby niet kan worden vrijgemaakt en de moeder niet kan bevallen. Zo is lijden ook noodzakelijk om een nieuw Zelf geboren te laten worden.

Oost, west, zuid of noord, dat maakt geen verschil. Wat je bestemming ook is, zorg dat je van elke reis een innerlijke reis maakt. Als je van binnen reist, bereis je de hele wijde wereld en nog verder.

Wat er ook gebeurt in je leven, hoe ellendig alles ook mag lijken, betreed nooit de wijk van de wanhoop. Zelfs als alle deuren gesloten blijven zal God een nieuw pad effenen alleen voor jou. Wees dankbaar. Niet alleen voor wat je is gegeven, maar ook voor alles wat je is ontzegd.

Geduld betekent niet dat je de dingen passief over je heen laat komen. Het betekent dat je ver genoeg vooruit kunt kijken om vertrouwen te hebben in het eindresultaat van een proces. Ongeduld betekent dat je zo kortzichtig bent dat je het resultaat niet kunt zien. De minnaars van God raken hun geduld nooit kwijt, want zij weten dat de wassende maan tijd nodig heeft om te veranderen in een vollemaan.

Overgave betekent niet dat je zwak of passief bent. Het leidt niet tot fatalisme of capitulatie. Integendeel, ware macht schuilt in de overgave- een macht die van binneuit komt. Zij die zich overgeven aan de goddelijke essentie van het leven, zullen in ongestoorde kalmte en vrede leven, zelfs als de hele wereld de ene na de andere turbulentie doormaakt.

Terwijl iedereen in de wereld ernaar streeft ergens te komen en iemand te worden, alleen maar om het vervolgens achter te laten als ze doodgaan, richt jij je op de hoogste fase van het niets. Leef dit leven zo licht en leeg als het getal nul.

Het verleden is een interpretatie. De toekomst een illusie. 
De wereld beweegt niet door de tijd heen alsof die een rechte lijn van het verleden naar de toekomst is. Nee, de tijd beweegt in eindeloze spiralen in ons en door ons heen.
Eeuwigheid betekent niet eindeloze tijd, maar gewoon tijdloosheid. Als je eeuwige verlichting wilt ervaren, moet je het verleden en de toekomst uit je hoofd zetten en in het huidige moment blijven.

'Religies zijn als rivieren, ze stromen allemaal naar dezelfde zee.'

We maken ruzie over de buitenkant maar het gaat alleen maar om de essentie.
Geloof is niet meer dan een woord als er geen liefde bij komt kijken, dan is het slap en levenloos, vaag en hol- niet iets wat je er echt bij zou voelen. Hoe kom je op het idee dat God zich alleen in een afgebakende ruimte zou bevinden, terwijl Hij openlijk zegt: 'Noch mijn Hemel noch mijn Aarde kan mij bevatten: alleen het hart van mijn gelovige dienaar kan mij bevatten.

Niet iedereen heeft een hoge dunk van God.
Zullen we het geloof in Hem dan maar uitstellen?

In de liefde vervagen alle grenzen.

Er is één ding belangrijk. 
Dat het licht van de Zon niet wordt overschaduwd door de blindheid van het oog van de ontkenner, degene die weigert te zien.

Ik moet me druk maken over mijn innerlijke ontmoeting met God i.p.v andere mensen te veroordelen.

De hel is in ons binnenste, en de hemel ook. Al het goede schrijven we aan God toe, en alle slechte dingen in het leven schrijven we gewoon aan Satan toe. In beide gevallen zijn we gevrijwaard van alle kritiek en zelfonderzoek. Lekker makkelijk! Zoek niet buiten jezelf naar Satan, concentreer je op jezelf met oprecht zelfonderzoek. Ga niet op zoek naar de tekortkomingen van anderen. 

Een geleerde leeft op de sporen van een pen(woorden), een mysticus heeft lief en leeft op voetafdrukken (daden).

God, wil gekénd worden. Hij wil dat we Hem met elke vezel in ons lijf kennen.

Spirituele groei gaat over de totaliteit van ons bewustzijn, niet over je blindstaren op bepaalde details.

Mensen worden helden door geloof en liefde, omdat het alle angst en onrust uit hun hart verdrijft.

1. Het terugverlangen naar God 'De Geliefde'

Bestaat er een beter paradijs dan het zalige gevoel dat over een mens neerdaalt op die zeldzame momenten in het leven dat de grendels van het universum openvliegen en hij het gevoel heeft dat hij alle geheimen van de eeuwigheid bezit en volledig één is met God?
Vraag het hem maar. Hij zal je vertellen wat de hemel is.

2 .De Stem van God horen

De mens, om God te ontmoeten, hoeft niet ver te reizen of lang te wachten. Als de mens stil is en zich vanbinnen ruimte schept zijn de stem van God te horen en zijn adem te voelen. Waarom maakt je je zo druk over wat hierna komt, als het hier en nu het enige moment is waarop we de aanwezigheid en de afwezigheid van God in ons leven werkelijk en volledig kunnen ervaren?

3. De Spiegel

Bevredigend is je leven; vol en compleet. Tenminste, dat denk je, totdat er op een dag iemand komt die je doet beseffen wat je al die tijd hebt gemist. Als een spiegel die toont wat er ontbreekt in plaats van wat er is, laat hij de leegte in je ziel zien- een leegte die je nooit hebt willen zien.
Die persoon kan een minnaar zijn, een vriend, een spirituele meester of een tweelingziel. Soms kan het een kind zijn waar je voor moet zorgen. Waar het om gaat is dat je de ziel vindt die de jouwe aanvult.

Alle profeten hebben hetzelfde advies gegeven: Zoek degene die jouw spiegel zal zijn!
Voor mij (Rumi) is die spiegel Sjams van Tabriz. Voordat hij kwam en me dwong om diep in de hoekjes van mijn ziel te kijken, had ik de fundamentele waarheid over mezelf nooit onder ogen gezien: dat ik weliswaar succesvol en welvarend was van buiten, maar eenzaam en onvervuld van binnen.

Terwijl hij op zijn ziekbed lag vond er een aardbeving plaats die zeven dagen en nachten duurde.
Grote onrust, paniek, van veel huizen en tuinen stortten de muren in. De zevende dag van de aardbeving kwamen de mensen in geestesnood, in angst bij Rumi om hem te vragen een smeekbede te verrichten.

Terwijl hij zelf doodziek was verwachtten de mensen dat hij een ramp zal tegenhouden. 
Rumi glimlachte en zei: 'Wees niet bevreesd, die zielige aarde heeft honger, en wil een lekker hapje. Dat moeten we haar maar gunnen.' Hij bedoelde dat hij zelf al snel in de aarde zou verdwijnen....

De les van het heengaan

Het huis van deze wereld staat te trillen op zijn grondvesten.
Omdat we verhuizen, we gaan naar een andere wereld emigreren?
U weet heel goed dat wij niet zonder U kunnen leven.
De wereld is als een nacht, terwijl u als de zon bent.

Alle mensen zijn vorm, uiterlijk, lichamelijk, terwijl U ziel bent.
De mensen vervallen tot begeren en winst maken.
Zij zwoegen en slaven, maar zijn onverschillig over hun zielenleven.
Maar wanneer de ziel van zijn plaats opspringt, als de dood komt,
Dan beginnen de klaagliederen.

Wanneer de ziel vertrekt,
en er een verduistering van de levenszon optreedt
Gaat het niet langer om inkomen of feestvieren.

Wanneer de mens midden in het leven staat en gezond is,
komt het niet op om aan zijn ziel te denken ....
Maar wanneer de ziel er vandoor gaat, helaas, helaas,
wat er dan allemaal mogelijk is, zoveel!zoveel!

O, ieder die de markt tot leven brengt?
Zwijg! Want u woorden blijven in het midden liggen
en
vormen een hinderlijke sluier voor de oceaan van diepe betekenissen.

Ieder mens, door de afstand tot zijn oorsprong bevangen,
verlangt terug naar de tijd die hem daarmee verbond.