Het groene labyrint van beukenhagen

Trekt me

Van buiten

Naar binnen

Naar buiten

Tot alles

Een is.

- Miek Pot

Het labyrint is een metafoor voor de menselijke levensloop.
Je zoekt de uitgang, maar moet soms een lange weg terug om verder te kunnen.
Een reis die een verdere bestemming heeft. Je kunt de kerk zien als een herberg waarin we ons op onze reis kunnen laten verzorgen. Maar alles wijst naar de Ander.

De mythe van Ariadne, de draad en het labyrint

De mythe van Ariadne, Theseus en de Minotaurus gaat over de rol van 'de draad' in de mythologie en in ons dagelijks leven. Theseus kon alleen overleven en terugkeren naar Athene als hij het labyrint binnenging en de Minotaurus doodde. Al zijn voorgangers waren gesneuveld, maar Theseus wist met behulp van de draad die hij van Ariadne had gekregen het labyrint te betreden en er als overwinnaar weer uit tevoorschijn te komen.

De draad van Ariadne is onze weg naar binnen en naar buiten. Ariadnes draad verbindt deze wereld met de andere, de buitenwereld met de binnenwereld, sterfelijkheid met eeuwigheid.

Als we onszelf willen bevrijden en nieuwe gewoonten willen aanwennen terwijl we korte metten maken met onze oude gewoonten(onze Minotaurussen), dan moeten we de draad vinden die ons de juiste weg wijst. Hebben we die eenmaal gevonden, dan kunnen we alle hindernissen aan die het leven voor ons opwerpt en kunnen we met behulp van de draad altijd de weg naar onze kern terugvinden.

Op het pad  ontsteekt het licht van de ziel de nieuwe vermogens; wij staan slechts voor de taak met inzicht afstand te doen van ingesleten patronen van denken, voelen en willen.

De drie hogere aspecten denken, voelen en willen worden dan op een volkomen natuurlijke en veilige wijze geleidelijk op een hoger plan gebracht. Zodra wij er bewust voor kiezen om de paden van ons oude verstokte denken, voelen en willen te verlaten, zetten we ook de eerste stap op het pad van zelfinwijding.

Door de gerichtheid op het leven van de ziel ontwikkelt de mens een nieuw bewustzijn, van een hogere aard.

Ik ben een wandelaar
die plaats na plaats
en huis na huis wisselt,
totdat ik aankom in de stad
en het huis die eeuwig zijn.

- Het evangelie van de heilige twaalven 37: 8

Vele wegen kent het leven,
maar van al die wegen
Is er een die jij te gaan hebt
Die ene is voor jou.
Die ene slechts
En of je wilt of niet,
die weg heb jij te gaan.

De keuze is dus niet de weg,
want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe 
die weg te gaan.

Met onwil om de kuilen
en de stenen,
met verzet omdat de zon
een weg
die door ravijnen gaat,
haast niet bereiken kan.

Of met de wil om aan 
het einde van die weg
milder te zijn, en wijzer
dan aan het begin.

De weg koos jou.

Kies jij ook jouw weg?

Hans Stolp, naar Dag Hammarskjöld

Een leerling van de ziel die zijn symbolische tocht door de woestijn naar het beloofde land aanvaardt, krijgt te maken met ongemakken die het gevolg zijn van die reis.

De wereld waarin we nu leven, is bijzonder gericht op het opdoen van ervaringen; bijzondere, leuke, spannende, ontspannende, wereldwijde, uitdagende, goed-gevoel-gevende, spirituele ervaringen staan hoog op de verlanglijst; we willen alles uit het leven halen wat erin zit, op zoek naar een volmaakt leven.

De financiële en technologische middelen staan veel mensen ter beschikking, maar het is de vraag of uiterlijke volmaaktheid ook tot innerlijke rijkdom leidt. Het is duidelijk dat alle typen ervaringen, ook de nare waar we niet op zitten te wachten, deel uit maken van onze reis.

Volmaakt worden is natuurlijk leuk, maar als we daarvoor moeten lijden is het al een stuk minder aantrekkelijk.

Lijden is onontkoombaar.
Lijden betekent loutering, inzicht, loslaten, omkering.
Lijden leidt tot een 'dat nooit meer', tot het zoeken naar een uitweg.
Lijden, hoe wrang ook, is de stuwende kracht achter de vooruitgang en dynamiek in onze wereld van ruimte en tijd.

Wanneer een mens veel ervaringen opdoet, zowel prettige als minder prettige, ontstaat er een ervaringsvolheid waaruit een sterk verlangen naar duurzame vervulling kan onstaan.

Lijden heeft, zeker op de lange termijn, een louterende werking op de mens. Het maakt hem nederiger, milder, wijzer en meer open voor andere levensperspectieven. Dat betekent overigens niet dat we het lijden bewust moeten opzoeken, en zeker niet dat we het in stand zouden moeten houden.

Bij het zoeken naar onze essentie(volmaaktheid) hebben we een weg te gaan. Alleen op basis van inzicht en vrije keuze kan een mens besluiten bepaalde gedachten, handelingen of gevoelens niet meer toe te laten. Alle gedachten, alle daden, alle gevoelens zullen uiteindelijk terugkeren naar hun onbewuste schepper om hem of haar bewust te maken van hun invloed op het grote geheel.

Verhalen zijn een vorm van vermaak of afleiding; ze zijn een universele taal over het doel van het leven zelf. En dat doel is zelfverwerkelijking, een nieuwe maatstaf in ons leven integreren.

Er zijn zeven soorten verhalen: het monster overwinnen, armoede overwinnen, de zoektocht, de reis en de terugkeer, komedie, tragedie en wedergeboorte. Deze zeven verschillende thema's hebben iets gemeen; de persoonlijke transformatie van de hoofdrolspeler en zijn reis langs uitdagingen, beproevingen en verkeerde keuzes om uiteindelijk met meer wijsheid in het leven te staan.

Net als in ons eigen leven, moet de uiterlijke vorm van het verhaal gelijk op gaan met de innerlijke reis van de held.

Als we ons niet meer verbonden voelen met ons innerlijk en ons alleen nog maar vereenzelvigen met ons ego, raken we de verbinding kwijt met de zin en de bedoeling van het leven. We krijgen dan te maken met een leegte die we proberen op te vullen met meer geld, meer seks, meer macht en meer roem.

Dit leidt tot frustratie en vernietiging.

Welk verhaal leef jij?