Een geschenk

Ze trokken God aan zijn mouw

'Dat geschenk van je, de liefde, wat was daar nou de bedoeling van?

Het regende en God verzonk in gepeins

( maar eerst  rukte hij zich nog los, hij hield niet van hun manieren)

en al peinzend waadde hij door leven en door dood,

door waanzin en nalatigheid,

door waarheid en door angst,

zag hij hoe zij frunnikten aan elkaars jas en daalde peinzend af

Langs de smalle trap van hun reden

' Ik heb het geweten', mompelde hij.

'Ik heb het geweten'.

- Judith Herzberg