Het leven bestaat niet in een opeenvolging van discontinue toestanden, maar in een reeks toestanden die zich in elkaar voortzetten.

We hebben de neiging om weg te gaan van het lijden of ertegen te vechten. De wet van de omgekeerde inspanning leert dat wie er van weg wil blijven, wordt er juist door ingehaald, en wie het omarmt, weet er mee om te gaan als het zich aandient. Het heeft geen zin om te vechten tegen lijden wanneer de oorzaak ervan niet weg te nemen is. Soms moet lijden geleden worden. 

Ontwikkel een levenshouding die er rekening mee houdt dat deel en tegendeel elkaar nodig hebben om betekeniekss te krijgen. Leven en dood, goed en kwaad, genieten en lijden: het een kan niet zonder het ander. Lijden is een negatief, gefrustreerd gevoel. Lijden wordt veroorzaakt door verlangen, verlies van beloning of het krijgen van straf. Lijden kan essentieel, existentieel, positief verzadigd of negatief verzadigd zijn.

In ieders leven slaat het lijden vroeg of laat toe. In meer of mindere mate worden we geconfronteerd met ziekten, trauma's, tegenslagen of het verlies van dierbaren. Ondanks dit onvermijdelijke lijden zijn we onvoldoende toegerust om ermee om te gaan. In tegendeel, we proberen het zoveel mogelijk buiten de deur te houden.

Het leven leert je hoe het geleefd moet worden.

- Aaf Brandt Corstius

Hoe het leven voor je werkt,
is een kwestie van wat en hoe je bent.

De wereld en het leven werden niet gemaakt op een manier die het onmogelijk maakt om onszelf staande te houden. We denken dat we dingen moeten doen om zoveel mogelijk te krijgen als we kunnen. Maar het was niet de bedoeling dat de economie ons leven ging bepalen. We weten niet wie we zijn. Een  andere manier van kijken naar ons leven kan  ons leven veranderen. Ook moeten we onze overtuigingen veranderen 'over God' en de verbinding met onze ziel herstellen. Wat kiezen we om te zijn!

Heel veel problemen waarbij mensen met elkaar te maken hebben-  vloeien rechtstreeks voort uit het feit dat mensen zich niet gezien, gehoord, gekend, kortom erkend voelen. Erkenning is een magisch instrument. Veel klachten komen voort uit het gevoel nooit gehoord te worden.

De meest eenvoudig te begrijpen, maar lastig toe te passen, vorm van acceptatie is erkenning naar andere mensen. Ze erkennen. Met erkennen bedoel ik dat je ze laat merken dat je oprecht en volledig bereid bent te accepteren wat ze denken, doen en voelen. Het kan een transformerende werking hebben als wij, volwassenen, bereid zijn anderen te erkennen.

Bij erkennnen gaat het erom dat je het niet alleen zegt, maar dat je het ook laat merken. Erkennen is een interactieve daad. Erkennen gaat verder dan respecteren wat iemand denkt en voelt, het gaat er ook om te respecteren hoe iemand is. Mensen verschillen, hebben andere temperamenten, persoonlijkheidsstructuren, kwaliteiten en vaardigheden.
Mensen erkennen betekent ook dat je oog en begrip hebt voor verschillen, voor de 'eigenaardigheid' van andere mensen.
Respect betekent dat je op een integere manier  met elkaar omgaat. Het woord 'respect' is oorspronkelijk Latijn. Het is een samenvoeging van 're'(opnieuw, weer, terug, her-) en 'spectare' (kijken, zien, beschouwen). Wat gebeurt er dus als iemand zich door jou 'gerespecteerd weet': de ander her-kent zich in jou. Het is alsof de ander zichzelf in jou weer-ziet, terug-ziet.

In alle gevallen heeft erkennen en respecteren 'liefde' als basishouding. Ze heeft betrekking op een ander mens of groep mensen. Er is altijd sprake van gedrag en interactie. Je accepteert niet alleen gedragskenmerken van de ander (emotie, besluit, wil, behoefte, eis)maar beweegt er zelfs in mee. Het gaat erdus niet alleen om dat je de ander respecteert, maar ook dat de ander zich gerespecteerd weet, zich daar bewust van is.

Het woord eigenlijk, vaak gebruikt als stopwoordje, betekent 'het meest eigene van mij'. 
Daar waar ik helemaal echt in ben.
Mijn oorspronkelijke bestemming.
Daar waar het begin en de grondslag van mijn leven ligt.
Wat wil ik eigenlijk?
Wat zou nu eigenlijk het eerste moeten worden gedaan?

De eigen bestemming geeft zin aan het leven. Ik ben die ik ben, met mijn beperkingen, mijn kwaliteiten, mijn trauma's. Ik hoef alleen maar deze mijn eigen weg te gaan. Zonder projecties, zonder vergelijking met anderen. Door te luisteren naar wat ik diep vanbinnen weet. Je innerlijke stem die zegt: 'Dat is  nu aan de orde, doe dat!

Je unieke bestemming volgen vereist ordening en discipline, dat je  je niet van de wijs laat brengen. Vraag je regelmatig af: 'wat wil ik eigenlijk? En doe het dan ook.

'De liefde is geen vervullende staat van welzijn die over je heen valt- het is altijd een relatie.
- Jan Drost

Je kunt kiezen.
Je kunt alles hebben zoals jij het hebben wilt; precies dit idee trekt ons leven tegenwoordig behoorlijk overhoop. We leven in een consumptieve tijd, veel is gericht op behoefte-bevrediging. Ook de liefde moet automatisch 'goed voelen.' Daarmee neemt de gedachte 'is het ergens anders beter? de plaats in van 'kan ik er nog wat van maken? Deze passieve houding laat ons denken dat je relatie niet goed is als je gevoel niet altijd goed is. Hij maakt duidelijk hoe machteloos we onszelf daarmee maken. Dat schijnbaar ongrijpbare gevoel komt namelijk meestal voort uit een gedachte, of een overtuiging, of een oordeel over iets wat is gebeurd. En aan gedachten en oordelen kun je iets veranderen.

We moeten dus werken aan onze gedachten over de liefde. Nadenken over de vraag: Wat is een goede liefdesrelatie voor mij? Wat voor geliefde wil ik zijn en niet alles van de ander verwachten. Daarmee niet voorbij gaan aan je eigen aandeel.

Autonomie
Een relatie hebben of vinden is in deze tijd niet makkelijk vanwege onze enorme behoefte aan autonomie. We streven een vrije en onafhankelijke levensstijl na. We hebben niemand nodig. Niemand in het bijzonder tenminste. Maar in de liefde kun je niet onafhankelijk zijn. Juist in een liefdesrelatie moet je je emoties niet ontkennen, je niet afsluiten of onkwetsbaar maken. We zijn afhankelijke wezens. Vanaf het moment dat we geboren worden, hebben we anderen nodig om bevestigd te worden in wie we zijn.

Volwassen zijn is een balans vinden tussen die afhankelijkheid en onze behoefte aan autonomie. Tussen het alleen kunnen, en weten dat je anderen nodig hebt.
' Hoe kun je alleen leven voor wat jij wilt?'
' en anderen dan?'
Ons gevoel van beperkt te worden zou wel eens kunnen voortkomen uit de gedachte dat we niemand nodig hebben. Vraag jezelf eens af wat je mooie of belangrijke eigenschappen vindt aan jezelf. Bestaan die eigenschappen zonder anderen?

We moeten trouwens ook niet eindeloos door gaan, om maar koste wat kost bij elkaar te blijven. Het is echt vooruitgang dat we de keuze hebben om weg te gaan. Maar wie zichzelf continu blijft voorhouden dat hij de keuze heeft, kan nooit echt toegewijd zijn. Een langdurige relatie heeft pas kans van slagen als beide partners  ervoor kiezen geen keuze meer te hebben. Dat geeft enorme rust en aandacht.
'

De belangrijke dingen van het leven gebeuren nu eenmaal langzaam. Mystici van alle tijden hebben dat zelf ervaren en geven dat aan ons door. De geestelijke weg verloopt in een groeiproces, in onderscheiden fasen met duidelijke kenmerken. Het proces wordt vaak verteld als een doorlopend verhaal, terwijl het leven juist cyclisch verloopt. Al gaande de weg komt de doorlopen etappe weer terug, maar dan op een dieper niveau.

Het verhaal van Hemelvaart en Pinksteren beschrijft het proces van de geestelijke weg in drie fasen. Het begint met aanwezigheid als een tastbare werkelijkheid. Dan komt de gave van afwezigheid, leegte. De volgende fase kenmerkt zich door nieuwe aanwezigheid.
Fase 1. Aanwezig: De geestelijke weg begint met kennismaking. Wat leert ons de traditie, wat waren de ervaringen van mystici van alle religies? Wat zijn de valkuilen en gevaren van de weg? In deze fase ga je meer openstaan, met al je zintuigen. Je verfijnt je emoties en gevoelens.  Je gedachten worden helder. Vooroordelen, overtuigingen en meningen worden uitgezuiverd. Je krijgt meer zin in het leven.

Fase2. Afwezig- leegte: Er volgt een periode van beproeving. Al de vertrouwde beelden worden wazig. Je voelt je een vreemde in je omgeving. Ook soms een vreemde voor jezelf. Je ervaart leegte, gemis en onzekerheid. Het overkomt je, zonder aanwijsbare reden. Je constateert dubbele gevoelens: terug naar het verleden wil je niet en de toekomst is onbekend. Wat is de volgende stap? Het eigen mensbeeld en vertrouwde godsbeeld moeten worden losgelaten.  Ze voldoen niet meer.

Fase 3. Nieuwe aanwezigheid: Het leven heb je niet zelf in handen. Je bent aanwezig zoals je bent en tegelijk ben je opgenomen in een diepere aanwezigheid. Dat nieuwe inzicht wordt je gegeven. Zomaar, om niet, in het dagelijks leven. Je beseft dat het leven een en al geschenk is. Als een licht uit de hemel. Deze ervaring maakt jouw meer één. Op één plaats, hier en nu. De verrassend nieuwe aanwezigheid vervult je helemaal, je lichaam en je geest. Je krijgt nieuwe oren, ogen, een stem en hart. Ja ook de wereld rondom wordt vervuld door een nieuwe geest. Het hele huis.

Dit gaat niet over een gedachte maar over een ervaring. Een onvergelijkbare ervaring. Soms zeer kort. Je ervaart eenheid en goedheid. Je gaat anders spreken. Want je spreekt de taal van het hart. De mensen herkennen dat. Wat wordt er van je verwacht? Dat je trouw jouw unieke geestelijke weg volgt. Gewoon doorgaan.

Zelfacceptatie en zelfcompassie heb je misschien wel het hardst nodig om vanuit je eigen normen en waarden te kunnen handelen. Wat kan helpen: maak een lijstje met je plus- en je minpunten of anders gezegd; je positieve en negatieve (karakter)eigenschappen. Voor 'vernieuwing' van je menszijn is het nodig deze in kaart te brengen. Het aantal eigenschappen kan oplopen tot 250. Zelf heb ik 15 positieve en 15 negatieve eigenschappen onderzocht , later kun je er altijd nog een paar onderzoeken.
Let op: er is vaak één opvallende eigenschap die je zowel bij de positieve  als negatieve punten kunt onderbrengen. Dat is je valkuil! Deze eigenschap verdient extra aandacht!