Geest en ziel hebben als ze door elkaar worden gebruikt, altijd te maken met de hogere aspiraties van een mens. Met het verlangen naar zingeving, heelheid en bestemming. Maar de ziel omvat niet alleen het hogere en transcenderende bewustzijnsniveau, het gebied dat we vanouds de geest noemen, maar ook datgene wat we wel aanduiden als het lagere bewustzijnsniveau- de ziel in gewone ervaringen, de ziel in het leven van alledag.

De ziel kun je ook in de gewoonste ervaringen vinden. Veel in het dagelijkse leven is gewijd, als je je er maar voor openstelt en leeft met echte aandacht voor wezenlijke kwaliteiten als schoonheid, intimiteit, gemeenschapszin en verbeeldingskracht. ( zie ook 'empowerment op deze website)

Het is de opvatting van veel natuurvolken, dat de hele omgeving bezield is. Voor veel 'stammen' zit de ziel in alles. Niet alleen in mensen en levende wezens als dieren of planten, maar ook in een steen, een berg of in de wolken. Zij geloven vaak ook in een groeps- of familieziel: dat wat grote groepen met elkaar verbindt en in een bepaalde richting voortstuwt.
Tot in de Middeleeuwen werd ook in onze eigen cultuur alles als bezield ervaren. De mensen beschouwden de aarde niet als dode, maar als bezielde materie. Daarom leefden zij van de vruchten van de aarde, maar putten haar niet uit.

Een bezield mens zijn, is dat hetzelfde als bevlogen of geïnspireerd zijn, of gebeurt er iets anders als je ziel tot je spreekt? Misschien kunnen we spreken van 'bezielde momenten' als je je totaal vervuld voelt, even de tijd vergeet, de dingen moeiteloos gaan, je als het ware samenvalt met jezelf.
Of als je opeens, in een flits, je bestemming weet. Dat heeft vrijwel altijd met je diepste drijfveren te maken, met dat wat je ten diepste beroert en ontroert. Bezieling uit zich in verlangen, een passie en tilt je altijd boven eigenbelang en zelfbehoud uit, straalt door in wat je doet en raakt ook anderen aan.

Om de roep van de ziel te horen is het belangrijk om dat verlangen te onderzoeken, ernaar te luisteren én het serieus te nemen. Daarvoor heb je stilte nodig, lege ruimte, tijd. De ziel kun je ervaren op onverwachte momenten: als je opeens op een afgelegen pleintje met oeroude bomen staat of als je muziek hoort. Of in een gesprek waar de essentie je weet te raken. Het is in ieder geval niet de persoonlijkheid of het ego dat je behulpzaam is bij het ontmoeten van je ziel. Dat is de grote kwetteraar die van alles wil en moet. En dat staat haaks op de oneindige diepte waaruit de ziel tevoorschijn komt.

Stilte, meditatie, de natuur, dromen, rituelen, schoonheid, muziek, poëzie, religie zijn de ingrediënten die je ziel voeden of met hem in contact brengen. Waar het om gaat , is dat je je leert afstemmen op je ziel, op haar behoeften, op dat wat binnenin je leeft. Dat je meer aandacht aan de diepere tonen in jezelf besteedt dan aan het actief en dwingend bezig zijn met de planning van je leven. Bezieling is er niet als een soort constante, maar iets dat zich laat voelen als je je ziel voedt, koestert en voldoende uitnodigt. En dat kan elk moment weer opnieuw.

De bestemming van je ziel ontdekken is ook geen doel waar je recht op af kunt gaan- het is eerder iets dat zich ontvouwt. En iets wat zich ook laat kennen in de moeilijkheden en kronkels die op je pad komen.  Relaties die mislukken, emotionele problemen, depressies, verslavingen en vluchtgedrag zijn op te vatten als een soort symptomen die, als je ze zorgvuldig bekijkt, aangeven welke gebieden in je leven aandacht behoeven, wat de nood is van je ziel.

' Ik ben de ziel op mijn pad tegengekomen' - Kahlil Gibran
Want de ziel gaat langs alle paden. De ziel wandelt niet langs een vaste lijn. De ziel ontplooit zich als een bloem met vele bloembladen