Leer jezelf beter kennen aan de hand van een beschrijving van je spirituele leven:

- wat is de rode draad in deze stukjes geschiedenis?
- welke zegeningen, gunsten en giften ontving je tijdens je levensreis?
- ingevingen, intuïtie
- correctie van denkfouten
- heb je een andere kijk op God- mens en wereld gekregen?

Die van mij:

Ik ben geboren op een (mooie) Pinksterdag. En kreeg de naam ' Francis' waarvan de betekenis ' de vrije' is. Pinksteren is het herdenkingsfeest waarop we de 'gaven van de H.Geest 'kregen.

Verdere bijzonderheid: ik ben niet gedoopt. Mijn ouders en grootouders waren van mening dat je daarmee iets opdrong aan een kind. Mijn katholieke vader en protestantse moeder spraken af mij gelovig op te voeden.

Rond mijn 8e levensjaar besloot mijn moeder Zevendedags Adventist te worden. De rest van de familie hield ze daar buiten. Ik ging naar een Christelijke school en naar de Zondagsschool, dit laatste op eigen initiatief. Nieuwsgierig als ik ben ging ik ook een keer mee naar de kerk van mijn moeder. En vanaf dat moment viel mijn keuze op het kindersabbatschooltje van de ZDA-kerk. Dat betekende dat ik op zaterdag( sabbath) verzuimde van school. De schoolinspectie gaf hier toestemming voor.

In de 4e klas van de Lagere School gebeurde het volgende: de gereformeerde juf kon geen tolerantie opbrengen voor zoveel afwijkend 'geloof' en ging op zoek naar zwakke plekken om mij te treffen. Het feit dat ik niet gedoopt was als kind was er één van. Ik moest op een stoel staan in het front van de klas met de verklaring; 'dit kind is niet gedoopt en komt niet in de hemel'. Ook mocht ik niet meer meezingen met Psalmen die de 'Hemelpoort' als onderwerp hadden. Helaas voor haar, werd ik onwijs populair in de klas. Wat weten negenjarigen over de doop en de hemel!

Ze zocht en vond andere kwetsbaarheden. Ik was dol op taal en schoonschrijven en daar had ze me wel mee te pakken. Ze smeet mijn schriften door het lokaal onder het uitroepen van verwensingen.

Maar thuisgekomen vertelde ik dit voorval aan mijn vader en zijn reactie zal ik nooit vergeten. Hij stond op, trok zijn jas aan en ging naar de politie. Gevolg een reprimande voor de  juf en de school. Helaas hield de juf niet op. Maar de gerechtigheid ook niet. 
Een vriendinnetje vertelde het aan haar ouders en haar vader zat in het schoolbestuur. Vanaf dat moment kwamen de juf en ik onder curatele van de Schoolinspectie te staan.

Welke levenslessen bevatten deze ervaringen voor mij:

- dat mijn vader mij op mijn woord vertrouwde
- dat mensen je kunnen treffen op je zwakste plekken
- dat religies een claim op 'de waarheid' leggen
- dat er gerechtigheid bestaat
- dat niet iedere 'andersdenkende' vervelend is

Vervolg:
In de 5e klas kreeg ik een meester die vers van de kweekschool kwam. Hij wilde het verhaal uit de eerste hand van mij en mijn ouders horen en trok toen een fantastische conclusie.

Hij gaf mij een nieuwe naam. D.w.z ik mocht een nieuwe naam kiezen om het nare gebeuren te vergeten. Ik koos voor de Amerikaanse uitspraak van mijn naam: 'Francis'. En die  is bijna heilig voor mij geworden.

Op mijn 5e leerde mijn oma mij lezen en op mijn 6e schreef mijn moeder me in bij de Bibliotheek. Mijn moeder was chronisch ziek en had er baat bij dat ik een 'stille' hobby had. Ook uitvoerbaar in poliklinieken en gezeten aan een ziekenhuisbed als mijn moeder moest wachten op een (long)behandeling.

Ik was direct vol overgave gaan lezen en kwaam na verloop van tijd bij een kinderboekenreeks die mijn leven bepaalde; ' de jonge onderzoekers'. De onderzoekers gingen op reis in de hele wereld en brachten 'en passant' de wereldreligies in beeld. Het zou mijn levenslot bepalen. Ook ik zag een groot deel van de wereld en haar godsdiensten in beeld gebracht.

In mijn catechisatie-boek schreef ik(14) voorin van elke wereld-godsdienst het 'symbool' omdat ik dat wel belangrijk vond. Het riep veel vragen op en geen waardering voor mijn idee.

Wat leerde ik:
- dat je een eigen kijk op de werkelijkheid en waarheid al vroeg kunt ontwikkelen.
- dat je aan zaken die voor jou zijn besloten een heel eigen draai kunt geven.
- op mijn 10e nam ik het besluit om zelf eens een kijkje te gaan nemen en het liefst bij 'primitief levende stammen' om te leren hoe zij hun godsdienst vorm gaven.

Tussen mijn 18e en 24e gingen mijn grootouders, ouders, twee vriendinnen en een collegaatje dood. Dat was heftig. Ik trok een rare conclusie, ik zou de volgende zijn en ging met de dood leven. Ik gaf alles weg, ik had niets meer nodig en ging me volledig wijden aan het hulpgeven aan andere mensen.
Dat liep spaak. Een aantal jaren later was ik 'burnout' maar dan ook volledig.
Blauw als een smurf van alle blokkades!!
Deze crisis duurde een aantal maanden. Ik kwam eruit doordat mijn huisarts, die later predikant werd om patiënten betere hulp te bieden, mij doorverwees naar een manueel therapeut.

Deze therapeut deed de gedenkwaardige uitspraak dat: 'mijn geest los van mijn lichaam functioneerde'.  Maar na tien behandelingen wist ik weer hoe het moest; 'leven'!

De conclusie was duidelijk:
- onvoldoende rouwverwerking
- verlatingsangst (in was in Suriname toen mijn moeder overleed)
- teveel gericht op anderen en geen aandacht voor mezelf.
- ga leven en laat de dood voor wat het is!

Levenslessen:
* mijn websites  over geest/lichaam/ziel zijn hier het gevolg van.
* de dood geef ik niet zoveel aandacht meer 
* gezondheid betekent niet alleen gezonde voeding maar ook juiste gedachtes en gevoelens.
* ik ging Culturele Antropologie studeren en reizen naar Azië, Afrika en Zuid-Amerika.

Ondertussen voelde ik me niet meer thuis in de kerk. Ik wilde afscheid nemen en me verdiepen in andere religies en daar de essentie en het universele geloof uit onderzoeken.

Inslag: op een dag sloeg ik de krant open en zag een advertentie van de Katholieke Universiteit Nijmegen waar ' Religiestudies' werd aangeboden. Ik wist het direct dit was het voor mij.  De eerste keer  naar Nijmegen kreeg ik in de trein  een ingeving ' ik deed de omgekeerde weg van mijn vader'. Had mijn vader priester willen worden net zoals zijn neven uit Nijmegen?

Vervolgens kreeg ik op  het eerste uur van de eerste dag van de oriëntatieweek een 'grondervaring' een roeping(!), veel later kwam ik er achter dat dit een 'tweelingzielervaring' was die mijn leven veranderde. Een transformatieproces begon, maar ik zei 'nee' tegen God ik had nu geen tijd!!! Pijnlijk, erg pijnlijk allemaal. Er kwam een tweede aanbod en een derde(in 2015) en toen begreep ik het en heb het transformatieproces gevolgd.

Ondertussen was mijn afscheid van de kerk minder gevoelloos verlopen als gedacht of gehoopt.
Ik raakte tijdens verschillende vakken behoorlijk gedesoriënteerd en in een 'geloof/identiteitscrisis'. Dit is geen illusie want het deed pijn. De kerk was ook mijn familie geworden en die liet ik nu in de steek. Au!

Na een jaar in Nijmegen ben ik overgestapt naar de Vrije Universiteit in Amsterdam. Dit voornamelijk vanwege de afstand (Alkmaar- Nijmegen betekende 15 uur reistijd).

De overgang van een Katholieke naar een Gereformeerde Universiteit verliep moeizaam.
De sfeer was totaal verschillend. Maar ik heb me aangepast en er ook mijn andere Grote Liefde gevonden: de Mystiek. Ik studeerde af in de Systematische Theologie op een mystiek onderwerp uit het werk van Evelyn Underhill. De titel van de scriptie: 'Het oog van het hart'.
Dit overigens nadat ik me in eerste instantie had verdiept in het werk van de Theoloog en Psychotherapeut Eugen Drewermann omdat ik het idee had dat daar de oplossing lag voor de vele aardse problemen van ons. Het bleek uiteindelijk een éénzijdige kijk te zijn.  Voor mij was het van grote betekenis, eentje die medebepalend is geweest voor mijn kijk op hulp geven en ontvangen.

Aansluitend deed ik een Postdoctorale Opleiding ' Mystiek en spiritualiteit'  aan het Titus Brandsma Instituut in Nijmegen.

18 jaar woon ik nu op een berg in Frankrijk. Niet mijn idee maar mijn overspannen vriend trok het niet langer in Nederland. Voor mij is het lang een 'woestijnervaring' geweest; ik deed allemaal dingen die ik niet wilde, leefde plotseling in een andere tijd en cultuur en kon mijn draai niet vinden. Bovendien was ik kwaad op God waarom moest mij dit overkomen. Als je trouwens kwaad wilt worden dan maar op God, die is dat gewoon en weet altijd een oplossing.

De genade kwam in de vorm van een schitterende woonplek, een(troost)hond en een boekje: 'De hemel begint in jezelf' van A. Grün. Over de wijsheid van de woestijnvaders voor mensen van vandaag.
Enkele citaten:
- Voor veel mensen is het een beangstigend vooruitzicht altijd op dezelfde plaats te moeten blijven, steeds in dezelfde school te moeten lesgeven, altijd aan deze familie gebonden te zijn. Wanneer we onze situatie leren aanvaarden, kan dat een hulp zijn. Maar soms is zo'n absolute aanvaarding te veel gevraagd en versterkt het de angst dat we het niet zullen aankunnen. Misschien moeten we dan maar genoegen nemen met een ja tegen de huidige dag, net als de woestijnvaders van Ennatu. Vandaag zeggen we ja. Morgen zijn we misschien ergens anders. De woenstijnvaders namen vijftig jaar lang een loopje met hun gedachten door te zeggen: na deze winter gaan we hier weg. En als de zomer kwam, zeiden ze: na deze zomer trekken we weg. En dat bleven deze onvergetelijke woestijnvaders elk jaar herhalen.

- De spiritualiteit van de vroege monniken bezit de krachtkhet leven bij te schaven. Wij lijken tegenwoordig alleen nog over spiritualiteit te kunnen schrijven. Ze blijkt niet uit het concrete leven. Ze heeft niet de kracht het leven vorm te geven. De spiritualiteit van de monniken heeft een levenscultuur geschapen. Ze roept ons op ons leven ook in deze tijd een spirituele inhoud te geven en een spirituele levenscultuur te ontwikkelen die ook naar buiten zichtbaar wordt.

Ook ik heb elk jaar gezegd dat ik nog een jaartje bleef. Dat was overzichtelijk.
Mijn tweede thuis heb ik ook gevonden in Krabi in Thailand. Daar woont mijn 'Boeddhistische familie' nog in vrede samen met de Moslim gemeenschap. Nog wel!

Levenslessen:

- 'ik(God) verlang liefde, geen offers'.
- de vrijheid van de één, de onvrijheid voor de ander kan worden in een relatie.
- meer tijd en ruimte opeisen voor mijzelf en mijn passies(roeping is een groot woord)
- het besef dat mijn mensbeeld, godsbeeld en wereldbeeld kunnen veranderen
- 

Kluizen noem ik het werken aan de drie websites over de ziel; Flowyoursoul, Soulfilosofie en Yoursoulpowers. Het onderzoek en schrijven vereist een soort van kluizenaarsbestaan. Je zondert je tijdelijk af om onder woorden te brengen hetgeen je bezielt.

Het begon allemaal met een vraag: 'Welke invloed heeft de geest op het lichaam?' Het antwoord was een ingeving, een naam, en het begin van een lange onderzoekstocht die nog niet teneinde is.

' De geest was niet ontworpen om in zijn eentje te functioneren.'

De nieuwe spiritualiteit:

Nu beleef ik  religie zonder regels en spiritualiteit als spel. 
Daar ging veel lezen in de boeken van de hedendaagse 'Mystici' zoals Deepak Chopra, Osho, Eckhart Tolle, Roy Martina, Caroline Myss, Mc Taggert en vele anderen aan vooraf. En niet te vergeten Han Fortmann met zijn onvergetelijke studies: ' Als ziende de onzienlijke' over  Geloof en ervaring, Geloof en geestelijke gezondheidheid.

Hun Levenslessen hebben mij ondersteund.
Met name hun openheid, eerlijkheid en oprechtheid.
Het delen van informatie met ons, vaak gratis.

En nu verder met ontdekken, leren en scheppen!
En dat niet alleen, nooit alleen, want we zijn niet zomaar achtergelaten zonder mogelijkheden, krachten en troost.

Met een nieuw levensmotto; ' Wat zou liefde nu doen?

Inmiddels lopen er een aantal zaken door elkaar op deze website; een introductie in de mystiek (weten & kennen), mijn eigen omvorming en het onderzoek naar de zelfhelende krachten van de ziel.
Is dat erg vroeg ik me af? Of is het een kenmerk van de mystieke ervaring; de gelijktijdigheid van ervaringen! Wie het weet mag het zeggen.

Weetjes:
- mijn archetype is dat van een spirituele onderzoeker.
- mijn favoriete kleur is paars; de kleur van bezinning
- mijn levensmotto: ' wat zou liefde doen?
- mijn symbolen: icoontjes  die 'bescherming' uitdrukken
- één van mijn roepingen: katalysator d.w.z het bijeenbrengen van mensen en ideëen.

Genade
Het afgelopen jaar onderging ik  een transformatieproces dat begon met een 'engelervaring'.
Mijn hele werkelijkheid werd in één ogenblik opnieuw geordend.
Dat is best 'heftig' een overzicht over je leven met de vergissingen, verkeerde keuzes en trauma's. Vroeger noemde men deze vergissingen trouwens 'zonde'( Angela of Foligno).
De (bege)leiding om dit te herstellen is bijzonder liefdevol en gaat stap voor stap.
Alles op Zijn/mijn tijd.
Via ingevingen,stemmen,beelden, getallen van engelen, dromen en boeken( De burcht van Carolyne Myss) voltrok zich dit omvormingsproces. 
Genade, vergeving (van mijzelf) en verzoening zijn geen woorden zonder betekenis meer.
Tot alle zielsdelen weer één geheel vormden en geheeld waren.

Nu is het zaak om de 'losse draadjes te hechten' en met nieuwe moed en energie af te wachten wat er gaat komen.

ps: het gevolg van een transformatie- of omvormingsproces is de ervaring van een hoger bewustzijn.

'When everything is unsure, anything is possible.'

'And if he closes before you all the passes and all ways,
He'll show a hidden pathway which no one yet has known.'

Het is als het betreden van een land zonder bewegwijzering!

Vanuit overgave, vertrouwen en genade.

Ergens las ik het volgende experiment(!):
Je kunt de namen van je beschermengelen (op)vragen en uit de betekenis van deze namen doel en betekenis van je leven afleiden.

Dit is het resultaat van mijn vragen:

De eerste naam die ik ontving was:  'Alma' de betekenis: Ziel, Kern, Essentie en Koestering

De tweede naam: 'Abigail' dit betekent: 'Vreugde van de Vader'.

De kracht en uitwerking ervan waren enorm. Vooral de eerste naam, Alma, ik onderzoek al jaren de ziel  en ik geef  de essentie weer van mijn onderzoekingen. Geen lange verhalen.
Ook geef ik graag de kern, de essentie weer van alle religies in plaats van de overeenkomsten of verschillen te benadrukken. En dat zijn de wetten van de liefde.

Ook jij hebt deze mogelijkheid!
Vraag de namen één voor één op.

De mystiek is een blijvertje  daar kan ik niet om heen.

Liefde is geduldig.
Liefde laat zich leiden.
Liefde kent geen eigenbelang.
Liefde kent geen tijd.

Mijn spirituele biografie sluit ik af met een citaat van Rumi:

' Wie me hier ook bracht,
moet me ook thuisbrengen'.

of

' Laat datgene wat je hier heeft gebracht
je weer overeind helpen als het dat wil.'