Een fluistering van de Beminde

Minnaars delen een heilige verordening de Beminde zoeken!

Ze struikelen over hun eigen hielen, de Schone Ene tegemoet

snellend  als een stortvloed van water.

In waarheid is iedereen een schaduw van de Beminde -

Ons zoeken is Zijn zoeken,

Onze woorden zijn woorden.

Bij tijden stromen we de Beminde tegemoet als een

dansende rivier, bij tijden zijn we stilstaand water

bijeengehouden in Zijn kruik.

Bij tijden koken we in een ketel verdampen tot stoom

dat alles is het werk van de Beminde. Hij ademt in mijn oor

totdat mijn ziel Zijn geur overneemt.

Hij is de ziel van mijn ziel.

Hoe zou ik kunnen ontnomen?

Maar  welke ziel in deze wereld zou Zijn Beminde willen ontsnappen?

Hij zal je trpts smelten  je mager maken als een streng haren,

En toch verhandel noet- al won je er beide werelden mee,

zelfs maar een van Zijn haren, we zoeken Hem her en der

terwijl we Hem recht aankijken.

Aan Zijn zijde zittend vragen we,

'O Beminde, waar is de Beminde?'

Genoeg van dit soort vragen! -

Laat stilte je naar het merg van het leven voeren.

Al je gepraat is waardeloos vergeleken met een

fluistering van de Bemminde.

- Roemi