De geroepene lopen weg:

God roept Samuel in de nacht

'Ik droom!' Zegt Samuel.

God zegt tegen Jona:

'In Nineve deugen de mensen niet.

Ga naar hen toe.

Jona vlucht.

God zegt tegen Jeremia:

'Ik kies je uit om over mij te vertellen'.

Jeremia zegt: 'Ik ben veel te jong'.

God zegt tegen Mozes:

'De mensen lijden.

Ik wil hen helpen.

En jij moet mij helpen'.

Mozes zegt : Ikke? Maar...

Ik kan dat niet!

-God neemt steeds het initiatief.Zeelfs wanneeer  men geroepen wordt doorheen gebeurtenissen( b.v volksverhuizing, slavenbestaan, Mozes...) of doorheen mensen (b.v Elia spreekt Elisa aan) hoort, wil de schrijver beschrijven dat God uiteindelijk achter dit alles staat. De historische waarde van het roepingsverhaal is duidelijk ondergeschikt aan de waarde die de gelovige in deze verhalen ontdekt.

Het doel van een roeping is nooit een persoonlijke verrijking of de vervolmaking van wie geroepen wordt, het gaat steeds om een bepaalde opdracht, een dienst, een prediking.

Wie geroepen wordt, geeft steeds zijn verzekerde bestaan prijs voor een onzekere toekomst.

Waar je talenten en de behoeften

Van de wereld elkaar kruisen,

Ligt je roeping.

Als je de verschillende roepingsverhalen uit het het N.T met elkaar vergelijkt, valt op dat Jezus geen selectie maakt als  het erop  aan komt mensen te roepen om het Rijk Gods te realiseren: armen en rijken, gezonden en gehandicapten mensen,mannen en vrouwen.

Jezus/God roept de mens op om het Rijk   van God te realiseren. In die roeping zijn er twee polen te onderscheiden: God, van wie het initiatief uiteindelijk uitgaat en de mens die erop ingaat naar gelang zijn persoonlijkheid.

Elke roeping houdt een opdracht, een opgave in, die de mens zo diep kan raken, dat hij vindt dat hij anders geworden is. In de Bijbel komt dit uiting in de naamsverandering; b.v Abram - Abraham; Saulus - Paulus.

De roeping van Paulus lijkt in alles op een 'roepingsverhaal' zoals dat in de  Bijbel te vinden is. Daarbij maakt de schrijver gebruik van een schema  en van beelden( de val, het Licht), waarmee de Bijbel  gewoonlijk de roeping van iemand verwoordt. Hij doet dst op die manier omdat hij iets onder woorden wil brengen, wat erg moeilijk is en omdat hij niet weet hoe hij dit anders moet zeggen.

Van het ene ogenblik op het andere komt Paulus tot het besef'licht' bij zichzelf dat Jezus, die hij tot nog toe in zijn volgelingen heeft bestreden, hem zo aangrijpt( 'Jezus spreekt hem aan'), dat hij op de grond valt.